tag:blogger.com,1999:blog-86575775809723431232024-03-18T05:03:24.246+01:00Lubimy uczyć! taK&MamyPo belfersku…Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.comBlogger723125tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-52898183744997240542024-03-17T19:33:00.005+01:002024-03-18T05:02:52.882+01:00Mistrzowski monodram Ewy Szumskiej <p style="text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Lubię
takie spektakle. Prawdziwe, wywołujące całą paletę uczuć, zostające w pamięci.
Monodram Ewy Szumskiej to niezwykła historia o niezwykłym życiu dwóch silnych
kobiet - Ewy i matki. O ich relacji, różnicach w charakterze, innym pomyśle na
życie. Ale to przede wszystkim historia o prawdziwej matczynej miłości - z zapachem
kawy, szminką do ust, szpilkami, meblościanką i radiową Trójką w tle.<span></span></span></p><a name='more'></a> <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>„Tylko zjedz coś pożywnego”, „Posyp ziemniaki
natką pietruszki, to ta zielona część na górze bardzo zdrowa”, „Kup sobie
jakieś ładne buciki”, „Pięknie śpiewałaś, ale mogłaś dać z siebie więcej”, „W
domu musisz się krzątać, mężczyźni to lubią”... Znajome? To są właśnie mamy,
które nigdy nie przestaną martwić się o swoje dzieci. To mamy, które nie zawsze
potrafią pochwalić, często krytykują, ale w głębi serca pękają z dumy. To mamy,
które doceniamy, gdy ich już nie ma. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpuwW4XlrDJl2z9YTzlDSAob_FLKDoiNnWz08sECuqPhs2hGDJX2Rg3IJjTielA5ktcAoUtPd8vZuob_aAlQzfobZwwFz5CisqkBhKH8Y_T4VvIQD7VA0kDkDp1gP6o2bDlNgrXpum9Aeg2urN2-5Is3d0oA4xOvoV9j_HCGtA3NTScXLFaGqbrVN2xi8/s2300/2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2300" data-original-width="1533" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpuwW4XlrDJl2z9YTzlDSAob_FLKDoiNnWz08sECuqPhs2hGDJX2Rg3IJjTielA5ktcAoUtPd8vZuob_aAlQzfobZwwFz5CisqkBhKH8Y_T4VvIQD7VA0kDkDp1gP6o2bDlNgrXpum9Aeg2urN2-5Is3d0oA4xOvoV9j_HCGtA3NTScXLFaGqbrVN2xi8/s320/2.jpg" width="213" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Piosenki
mojej mamy, czyli w domu bez zmian” Ewy Szumskiej to słodko - gorzki monodram,
w którym dwie najbliższe sobie kobiety rozmawiają ze sobą na styku dwóch
światów za pomocą starych piosenek, fotografii i listów. To monodram o pogoni
za marzeniami Ewy - od jej dzieciństwa i wybujałej wyobraźni po studia,
festiwale, pierwsze role i nagrody, własne dzieci. To reakcje mamy na te wydarzenia - często ironiczne, ale na wskroś prawdziwe. To w końcu czas choroby mamy i jej
odejścia, na które nigdy nikt nie jest przygotowany. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ZrAaSzu9ln8rwTvc1-GzuFYyLiNmsQ4k14x-ku0-WMUFpeNaWAEoALwJWAaBpwsu4AXWTnoUzNvfq_R2HseAcb-MaAaRiJDOU79ofdOAQdtKkkmD57GF3g4UpRPTaMo657dKYLtuK_4Dh-RC1j6OkXzYnQaZkFcsmDK_nnsGy8vZhbm6UWj0wly1xnc/s2300/8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2300" data-original-width="1533" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ZrAaSzu9ln8rwTvc1-GzuFYyLiNmsQ4k14x-ku0-WMUFpeNaWAEoALwJWAaBpwsu4AXWTnoUzNvfq_R2HseAcb-MaAaRiJDOU79ofdOAQdtKkkmD57GF3g4UpRPTaMo657dKYLtuK_4Dh-RC1j6OkXzYnQaZkFcsmDK_nnsGy8vZhbm6UWj0wly1xnc/s320/8.jpg" width="213" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Drugie
tło spektaklu to tytułowe piosenki m. in. „Do łezki łezka” Maryli Rodowicz, „Serce
to jest muzyk” Ewy Bem, „Krakowski spleen” Maanamu. Każda wykonana w
zaskakujący sposób z bardzo osobistą interpretacją Szumskiej. Plusem spektaklu
jest aktywne uczestnictwo w nim Jacka Piskorza i Grzegorza Kopali, którzy nie tylko
akompaniują na gitarze i klawiszach piosenkom w wykonaniu Szumskiej, ale też
wchodzą z nią w dialog i różnego rodzaju interakcje. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbEXtvF6llkGWjucm3nLZn3FDCm9jZuaHBcTp_FbpwepeIZMVem_Zl0IIl6zVtatmST0qUAPcLR7DeY4S-bLhSsfY9CXwBDjzOhBv8Vdg12MOVcQjtnqOpf3Q4hQQcUg9Yl8MVC5TZ6B8K4YMRGcIqxSiNQO2srdiIdyAMV5fq4Y4Z2mO4xe6NC8QOaSo/s2300/13%20(1).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1533" data-original-width="2300" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbEXtvF6llkGWjucm3nLZn3FDCm9jZuaHBcTp_FbpwepeIZMVem_Zl0IIl6zVtatmST0qUAPcLR7DeY4S-bLhSsfY9CXwBDjzOhBv8Vdg12MOVcQjtnqOpf3Q4hQQcUg9Yl8MVC5TZ6B8K4YMRGcIqxSiNQO2srdiIdyAMV5fq4Y4Z2mO4xe6NC8QOaSo/s320/13%20(1).jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kameralna
Galeria w Teatrze Polskim, pomoc Maliny Prześlugi i Uli Kijak sprawiają, że wszystko,
co dzieje się na scenie - każdy dźwięk, każdy ruch, każde słowo, ma ogromne
emocjonalne znaczenie i chciałoby się, by trwało to dłużej. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ewa
Szumska pokazała, że jest świetną aktorką, która potrafi zahipnotyzować widza i
sprawić, że jej historia staje się historią każdego z nas. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Bycie
na tym spektaklu to prawdziwy zaszczyt!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: right;">Kasia</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; text-align: right;"><span style="font-size: xx-small;">Zdjęcia - Teatr Polski. </span></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-40532348665076857992024-02-19T15:55:00.004+01:002024-02-19T15:55:57.544+01:00Rozmowy o kanonie cz. 1<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nowy
kanon lektur. Czy trzeba mówić kanon?</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Rozpoczęły
się dyskusje, jak zmienić kanon lektur. Zmiana jest na pewno potrzebna i
nauczyciele poloniści apelowali do Ministerstwa już dawno. Po co kanon z
fikcyjnymi w czytaniu przez młodych pozycjami? Czy nie lepiej dobrać teksty z
ważnymi problemami nurtującymi współczesną młodzież? Czy nie lepiej zrobić
listę z pozycjami do wyboru?<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Rozpoczynam
cykl propozycji takich tekstów, które jak wynika z moich doświadczeń w
nauczaniu, nie będą obce współczesnym uczniom, a nawet na wskroś aktualne ich
rozterkom.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zaczynam
od Lema, o którym się pisze, że wyprzedzał naukę, przedstawiając w XX wieku
naukowe i moralne dylematy mające swoje urzeczywistnienie w XXI wieku.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zastanawiamy
się obecnie nad pozycją i wykorzystaniem sztucznej inteligencji. Prorokujemy
moment w przyszłości, kiedy sztuczna inteligencja – uczeń, przerośnie człowieka
- mistrza. Są to wizje czasami apokaliptyczne. Może w tym kontekście warto by
było przeczytać z uczniami wybrane opowiadania z „Opowieści o pilocie Pirxie”,
a może chociaż wybrać jedno z nich. Proponuję „Terminusa”.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">To
opowieść o misji kontrolnej, jaką Pirx robi starej rakiecie kosmicznej,
krytycznie oceniając jej konstrukcję i stan zachowania, warunki dla lotu. Z
całego cyklu opowiadań dowiadujemy się, że akcja dzieje się dalekiej
przyszłości pochłoniętej zasiedlaniem Marsa, a rakieta – „historyczna”
nawiązuje do początków podbijania kosmosu. Z książki okrętowej Pirx dowiaduje
się, że ma do czynienia z „Koriolonem”, statkiem, który uległ awarii 19 lat
przed akcją i był dowodzony przez Momssena. Zmieniono mu nazwę na „Błękitną
Gwiazdę”, żeby nie mieć problemu z werbunkiem załogi. Pirx przypomina sobie
okoliczności katastrofy, rozdzielenie załogi w różnych częściach statku.
Największą niespodzianką jest dla niego odkrycie Terminusa – robota - strażnika
stosu atomowego, który pozostał w wycofanym z obiegu statku kosmicznym. Ma
metalowy tors i zielone oczy. Przypomina rycerza w zbroi lub owada. „Kto może
przeżyć śmierć? Tylko martwy”- pisze Lem, uświadamiając czytelnikowi pierwszy
paradoks tej historii. Terminus ocalał jako jedyny z załogi. Pirx przypomina
sobie przesłuchania po katastrofie, nazywając go „mechanicznym debilem, maszyną
do plombowania przecieków.” Pirx nie wierzył w robota jako tajemniczego świadka
tragedii. Podczas lotu starą, odkurzoną rakietą, która miała przetransportować
ładunek na Marsa, Pirx staje się świadkiem rekonstrukcji wydarzeń z Koriolana,
jaką można wysłyszeć ze stukań rur, zakodowanych Morsem. Pirx uświadamia sobie
to dopiero, gdy odszyfrowuje nazwiska dawnej załogi. Znajduje robota, który pracując,
wystukuje komunikaty dawnych członków załogi aż do momentu krytycznego -
ostatniej butli z tlenem i głuchego nawoływania ostatniego załoganta. Robot nie
był w stanie odpowiedzieć Pirxowi co i dlaczego nadaje, ale rekonstrukcja była
wierna autentycznym, ostatnim chwilom załogi. „Rozdzielone na kropki i kreski
głosy agonii.” Terminus jeszcze długo powraca do ułamków tej historii.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Próba
streszczenia tego opowiadania ma przybliżyć możliwości tej historii i jej
wykorzystania na lekcjach polskiego. Przede wszystkim ciekawe jest śledzenie
ludzkiej natury w postaci robota. Terminus zachowuje się jak człowiek, który
przeżył jakąś wielką tragedię. Uparcie powtarza relację z rozmów ludzi, których
polecenia kiedyś wykonywał. Przeżywa śmierć ludzi, z którymi pracował.
Dodatkowo szuka kota po korytarzach rakiety i chce napoić myszy. Ma ludzkie
odruchy. Lem wkłada w myślenie Pirxa hipotezę o możliwości dialogu z członkami
dawnej załogi poprzez świadomość robota. Zastanawia się, czy odpowiedzą na jego
pytania, jeżeli wystuka je przez system rur statku.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7K-Uf2zuUiDBBEf5f-N2hwrD8fSo5YSms5ISZ3rNZiLqukMdKwC2aOxklAaRR5axzATn-dkcru6i3TRYcfoVxDVftltnIhezOmeUqts_b6V5XAXwvUVwlzmf2E5ENzqMp3S8sbT0i6dMTxTG156fhPgF0F6Frc6BYSRVbCmfqsbRpcW-FT7Ca4ahPH8A/s1200/ds6v7g-07c63059-eed6-4e8d-b955-43aa659f9197.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="849" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7K-Uf2zuUiDBBEf5f-N2hwrD8fSo5YSms5ISZ3rNZiLqukMdKwC2aOxklAaRR5axzATn-dkcru6i3TRYcfoVxDVftltnIhezOmeUqts_b6V5XAXwvUVwlzmf2E5ENzqMp3S8sbT0i6dMTxTG156fhPgF0F6Frc6BYSRVbCmfqsbRpcW-FT7Ca4ahPH8A/s320/ds6v7g-07c63059-eed6-4e8d-b955-43aa659f9197.jpg" width="226" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Lem,
stawia w tym opowiadaniu tezę jakże sprzeczną ze współczesną wizją AI, uznając
maszyny za niewinne ofiary szaleństw człowieka. A mit o Golemie, maszynie
zbuntowanej za kłamstwo człowieka, by mógł z siebie zrzucić odpowiedzialność. W
tym kontekście ważna jest interpretacja końca opowiadania - podpisanie przez
Pirxa wniosku o zdaniu Terminusa na złom.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Obudowanie
tego materiału o mit o Golemie, film „A.I. Sztuczna inteligencja” S. Spelberga
czy „2001: Odyseja kosmiczna” S. Kubricka to dodatkowe atuty i rozszerzenie
pola do dyskusji.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dlaczego
nie Lem na lekcje polskiego?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Małgosia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-16553735492386535362024-02-11T07:04:00.007+01:002024-02-12T16:32:11.875+01:00To trzeba zobaczyć! „Jak płakać w miejscach publicznych” na Scenie STA <p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Scena
STA to niezwykłe miejsce na teatralnej mapie Poznania. Mała scena, młodzi
aktorzy, kamienica w centrum miasta. I szczerość, świeżość, spektakle wywołujące
całą gamę emocji.<span></span></span></p><a name='more'></a> <o:p></o:p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Spektakl
„Jak płakać w miejscach publicznych” w reżyserii Konrada Marka Cichonia na
podstawie książki Emilii Dłużewskiej to nietuzinkowa próba rozmowy o depresji.
Pozornie wydaje się, że w 2024 roku mówienie o tej chorobie (co warto
podkreślić!) jest już oczywiste. Doskonale jednak wiemy, że słowo psychiatra
nadal wywołuje negatywne konotacje i wywołuje (niesłusznie) uczucie wstydu. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">A
w jakim świecie żyjemy? A przede wszystkim w jakim świecie żyją młodzi ludzie? Pogoń
za pieniądzem, światem social mediów i walka o każdego lajka, odrzucenie w
szkole (z błahego powodu), narkotyki, alkohol, niska samoocena,
eksperymentowanie, próby akceptacji wśród internetowych grup (nawet o kaktusach)
wszechobecne reklamy. Żyjemy w systemie, w którym człowiek choć trochę
odstający od normy musi codziennie walczyć z wiatrakami: opieką zdrowotną, niezrozumieniem,
katastrofą klimatyczną, kolejkami w przychodniach, a nierzadko również z rodziną
i znajomymi.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga7lLTeJaJZt1aKxSO-TUbXsMOWIBuRrvCJUV1izA1d7n8eOUzXrkw_dKwrPl-n2preksaAZAZXnIH7hqFsgiG7e-J_j3X7O_9BKfqnY74MrlE4JGA8R-iBQzIiLGAYAuhj72k5H_fHHvvV50Pn-CMHCEcTvwyUfX32U0MHVaBJESL4X6hLmmyWpYazRY/s1200/412252303_1131024581627788_4908772572394852905_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga7lLTeJaJZt1aKxSO-TUbXsMOWIBuRrvCJUV1izA1d7n8eOUzXrkw_dKwrPl-n2preksaAZAZXnIH7hqFsgiG7e-J_j3X7O_9BKfqnY74MrlE4JGA8R-iBQzIiLGAYAuhj72k5H_fHHvvV50Pn-CMHCEcTvwyUfX32U0MHVaBJESL4X6hLmmyWpYazRY/s320/412252303_1131024581627788_4908772572394852905_n.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Jak
w tym wszystkim wstać z łóżka z energią? Jak pracować, chodzić do szkoły, trenować?
Jak nie odpowiadać na pytania o smutek, rezygnację i zdjąć z siebie łatkę
wiecznie niezadowolonego gówniarza, który powinien „wziąć się w garść”? („Idź
pobiegaj, to ci się poprawi!” „Na słońcu posiedź, witaminy D ci brakuje!”)<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Na
Scenie STA mogłam obejrzeć studium życia, w którym codzienne czynności i
wydarzenia, które dla osób zdrowych są czymś normalnym, na czym nawet się nie
skupiają, dla osób cierpiących na depresję urastają do rangi przeogromnych
wyzwań. Wyzwań, których czasem nie jest się w stanie podjąć. Które przerastają.
Które wywołują lęki, bezsilność czy ból. Życia, które jest blisko każdego z
nas. Tuż obok, blisko, coraz bliżej….<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPAJZ-8EM54Q5ReJR1UmkHLl0ewGIGzzbQkYviuk_-_ydNDza1JxOzeS6WykP_sF3P41wk3_T7toFmkQ_goqCUBKSgOdoG47zt_5NGruWwcS3Dotct7uYcNXOTQmPycr6r9E9IsWM7h8PyU3Hv8SGseGEVjMJphnAZor84Xf3Gz8_eoUqxz19bB5rN_8I/s1200/412265810_1131024428294470_6154477064720162212_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPAJZ-8EM54Q5ReJR1UmkHLl0ewGIGzzbQkYviuk_-_ydNDza1JxOzeS6WykP_sF3P41wk3_T7toFmkQ_goqCUBKSgOdoG47zt_5NGruWwcS3Dotct7uYcNXOTQmPycr6r9E9IsWM7h8PyU3Hv8SGseGEVjMJphnAZor84Xf3Gz8_eoUqxz19bB5rN_8I/s320/412265810_1131024428294470_6154477064720162212_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Spektakl
opisuje chorobę do bólu prawdziwie. Bolesność życia z depresją i lękiem
równoważy wysoki poziom autoironii i czarnego humoru. Sama śmiałam się, a
jednocześnie z trudem przełykałam ślinę. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Jak
płakać w miejscach publicznych” to pełne czarnego humoru obrazki z lat 90 XX wieku
(kreszowe dresy nadały całości kolorytu) zmagań z terapią, życiem codziennym,
polskością i wszystkim, co może spotkać wrażliwą osobę w dzisiejszym świecie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Jeśli
pomyśleliście, że trzeba iść do psychiatry, to prawdopodobnie powinniście”
pisze autorka książki, na podstawie której powstał spektakl. Ale… psychiatria w
Polsce jest w opłakanym stanie, wielomiesięczne kolejki, tragiczny stan
oddziałów psychiatrycznych, brak lekarzy. Osoby chore próbują więc przetrwać,
kolejny rok, miesiąc, dzień, każdą kolejną minutę. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Przedstawianie
prowadzi widzów przez codzienność osób z chorobą, rozpoznanie, niepokój,
diagnozę, leczenie, świadomość, że to nie przejdzie jak katar. Pozwala nam
zajrzeć do głowy kogoś, kogo przeraża otaczający go świat. Opowiada o lekach i
o tym, dlaczego warto się ich nie bać, mimo skutków ubocznych. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Jestem
pod wrażeniem młodych aktorów (rok dyplomowy 2023/2024). Wiktoria Bialik,
Mikołaj Chilmończyk, Jagoda Kamińska, Katarzyna Kędziora, Karol Kubacki, Maria
Nowicka, Julka Przyjemska dali z siebie 150%. Było dynamicznie, czułam
szczerość i całkowite zaangażowanie w, jakby nie patrzeć, wymagający i
psychicznie i fizycznie projekt. Dodatkowo multimedialne projekcje,
choreografie, momentami bliski kontakt z publicznością sprawiły, że to przedstawianie
na które chętnie wrócę. Zabiorę młodzież, znajomych. Bo po prostu warto. By
choć trochę zrozumieć. Dla siebie i dla innych. <o:p></o:p></span></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjavslv6EB3BEwj1OoYjH08etMp_eNL-zAn95vteLMx7_RJxVRNt9N4C2SVUH8guSRs_NMxJMs6UB7sc8iWdH1T14HPs53aIE3wsNKL-3TZiBaSblvBzLKY-L1GgBF8Gj7U09R7oiiOedU102PAtEj3MCIKkLKZIndOx_JkLRU0VOcyv0dhOwACUoU5dvQ/s1200/412234725_1131024441627802_3813090486970320972_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjavslv6EB3BEwj1OoYjH08etMp_eNL-zAn95vteLMx7_RJxVRNt9N4C2SVUH8guSRs_NMxJMs6UB7sc8iWdH1T14HPs53aIE3wsNKL-3TZiBaSblvBzLKY-L1GgBF8Gj7U09R7oiiOedU102PAtEj3MCIKkLKZIndOx_JkLRU0VOcyv0dhOwACUoU5dvQ/s320/412234725_1131024441627802_3813090486970320972_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguntu1viFZ-4rKMrWnNYh04eHFP_g4JXyeGqGiz7iYGsUp9ZXS35FEk8tKbdgsBGprVkBhhyphenhyphenaEpDz2kXgXBoicnkJq2H0wOR7zHisYIqKR3outJqW2r0tu0h-OfSuDQBnqKNFC_Gqhm6xQMEFfDTqCLEOV3VvwceuvWff_7uCAa1zXFJ4tDbI4XfW1UL4/s1200/412241382_1131024334961146_1483712564581682210_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguntu1viFZ-4rKMrWnNYh04eHFP_g4JXyeGqGiz7iYGsUp9ZXS35FEk8tKbdgsBGprVkBhhyphenhyphenaEpDz2kXgXBoicnkJq2H0wOR7zHisYIqKR3outJqW2r0tu0h-OfSuDQBnqKNFC_Gqhm6xQMEFfDTqCLEOV3VvwceuvWff_7uCAa1zXFJ4tDbI4XfW1UL4/s320/412241382_1131024334961146_1483712564581682210_n.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: x-small;"><br /><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; color: #e4e6eb; text-align: start; white-space-collapse: preserve;">Fot. </span><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; color: #e4e6eb; text-align: start; white-space-collapse: preserve;"><a class="x1i10hfl xjbqb8w x1ejq31n xd10rxx x1sy0etr x17r0tee x972fbf xcfux6l x1qhh985 xm0m39n x9f619 x1ypdohk xt0psk2 xe8uvvx xdj266r x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r xexx8yu x4uap5 x18d9i69 xkhd6sd x16tdsg8 x1hl2dhg xggy1nq x1a2a7pz xt0b8zv x1fey0fg xo1l8bm" href="https://www.facebook.com/Maciej.Zakrzewski?__cft__[0]=AZW4aJa_TNhZi5XyCH9LLLK0vls0yKXyHFWwQxAYc4dEuT47M5HKcXYFG1IJJkhQQ-EfRhsRrCCfDpc6fBk5GFP5_Bz9RvvD_R9Dhh17m9SOxsmIPZgrhlCGO4yzFH1pNeX5zfalFtzKksV1OOGN4U6FYNmYb-JXD-14gpxXM3eYGWsoILpdWvjWwumho3bNYJc&__tn__=-]K-R" role="link" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; background-color: transparent; border-style: none; border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: inherit; touch-action: manipulation;" tabindex="0"><span class="xt0psk2" style="display: inline; font-family: inherit;">Maciej Zakrzewski</span></a></span></span><p></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">Kasia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-60848432356545134112024-01-28T09:33:00.003+01:002024-01-28T09:33:38.084+01:00Informacja zwrotna na koniec semestru <p style="text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Koniec
pierwszego semestru, gdy do końca roku szkolnego jest jeszcze dużo czasu na
poprawę przez uczniów swojego nastawienia do nauki, to dobry moment na
napisanie uczniom informacji zwrotnej, krótkiej spersonalizowanej wiadomości. Tak,
poświęciłam na to ponad 2 godziny w<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>sobotę. Uważam jednak, że warto.<span></span></span></p><a name='more'></a> <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nauczyciel
dba w ten sposób o to, by uczniowie utrzymywali i poprawiali swoje wyniki. Daje
im możliwość wglądu w to, w jakim kierunku podążają. Pomaga im w rozumieniu
tego, które zachowania są efektywne, a które warto wyeliminować.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dla
mnie ważniejsze jest jeszcze coś innego – budowanie relacji. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dzięki
dobrze przekazanej informacji zwrotnej uczeń ma poczucie bycia ważnym dla
nauczyciela. Uczy się również przekazywać swoje odczucia w poszanowaniu dla
drugiej osoby. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyx9czl9nPmaO7Y3GyynyiG93jVQtitAO0UZmAtN2qJQ3IlthZTkAeE2TO621rJh5tB_CIe9bNbz-ujE_n-evyfiwDOf3iViC1pwtGH_ViHS8c2YawZQ1Wi4m1a7Z4RO3wWPGsUOxMjZ9A2XbwClfyDFagzRMr-5toXepQ1OXDma0KJzwOcbjXCTjN-wk/s851/feedback.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="564" data-original-width="851" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyx9czl9nPmaO7Y3GyynyiG93jVQtitAO0UZmAtN2qJQ3IlthZTkAeE2TO621rJh5tB_CIe9bNbz-ujE_n-evyfiwDOf3iViC1pwtGH_ViHS8c2YawZQ1Wi4m1a7Z4RO3wWPGsUOxMjZ9A2XbwClfyDFagzRMr-5toXepQ1OXDma0KJzwOcbjXCTjN-wk/s320/feedback.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Moim
zdaniem komunikaty zwrotne są potrzebne. Wzmacniają i pomagają się rozwijać.
Otwieranie się na informacje zwrotne sprawia, że relacje odznaczają się
większym zaufaniem. Sprawia to, że łatwiej się ze sobą współpracuje i łatwiej
rozwiązują problemy. Muszę popracować nad tym, by uczniowie nie bali się przesyłać takich informacji do mnie. <o:p></o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kasia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-18557834657095645782024-01-23T16:26:00.003+01:002024-01-24T03:56:41.931+01:00Nikt tak nie maluje kobiet w kapeluszach i kobiet w samochodach jak Tamara Łempicka…<p style="text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kiedy
czyta się „Kobiety z obrazów” Małgorzaty Czyńskiej powyższe przekonanie jeszcze
bardziej umacnia się<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>w głowie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Tamara Łempicka była niekwestionowaną królową
własnego marketingu. Jej wizerunek, biografia i cała otoczka służyły
popularyzacji jej sztuki. W porównaniu jednak do współczesnych<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>celebrytów<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>jej prace nadążały za legendą, którą sama tworzyła.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Mieszkanie
w Nowym Jorku, pracownia w Paryżu, długie suknie od znanych projektantów,
brylanty na szyi, zdjęcia wysyłane do prasy, sfałszowana metryka, bogate
towarzystwo, zabawa do rana i sesje w pracowni zaraz po powrocie.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;"> Tak żyła Tamara Łempicka.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwF0iaaPjV47ehIKILfwAOh3X5DK2-tB1Eona0RXBNaV90MskoZiMMgpt6cm22IfoWU6eOMfa3NA2jjijZXZNpo_2TLuUlt5Qb6tS2BkLjmzbVlAyJ87VtO8qHGxwEhUKSajbR_2HEeYGmtHszuwbLyhNinazYi1HF7YcYEy_8rdHEmfEj2sLT2tb7kFc/s867/image001.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="867" data-original-width="660" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwF0iaaPjV47ehIKILfwAOh3X5DK2-tB1Eona0RXBNaV90MskoZiMMgpt6cm22IfoWU6eOMfa3NA2jjijZXZNpo_2TLuUlt5Qb6tS2BkLjmzbVlAyJ87VtO8qHGxwEhUKSajbR_2HEeYGmtHszuwbLyhNinazYi1HF7YcYEy_8rdHEmfEj2sLT2tb7kFc/s320/image001.jpg" width="244" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPbJfF5-ikOiDWD8N0uVGY2r3d6pfSyg_vOMvowykl4m_wyO5EjU9FJlww4r-gWRwi1KFKcNgl48H8jB9fDY5bdSWB3NFN_lqkO3aoBMJO8mNPngz333pQulKnv7zeDNXADRaMVBvpI5BzNBzKwDxP1e3WKWCLkCF0ez7OJgPTcVB4JFmPL7mI-KXhCCw/s960/image002.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="626" data-original-width="960" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPbJfF5-ikOiDWD8N0uVGY2r3d6pfSyg_vOMvowykl4m_wyO5EjU9FJlww4r-gWRwi1KFKcNgl48H8jB9fDY5bdSWB3NFN_lqkO3aoBMJO8mNPngz333pQulKnv7zeDNXADRaMVBvpI5BzNBzKwDxP1e3WKWCLkCF0ez7OJgPTcVB4JFmPL7mI-KXhCCw/s320/image002.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;"><br /></span><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;"></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Łempicka
urodziła się w Moskwie, ale nie przyznawała się do tego. Jako miejsce urodzenia
wpisywała Warszawę, a w rubryce pochodzenie - polską rodzinę Deklerów. Taiła
rosyjsko-żydowskie pochodzenie ojca, a podkreślała jego doświadczenie w
bankowości. Dzieciństwo wspominała, a raczej kreowała jako pełne uciech i
doświadczeń, śniadań na kolanach ojca i towarzyszeniu matce w kasynie w Monte
Carlo, podczas przedstawień baletowych w Sankt Petersburgu. Męża upatrzyła w
1911 roku na balu maskowym, zresztą występując w roli pasterki z żywymi
gęsiami. Kandydat pochodził z dobrej rodziny i padł łupem Tamary. Kiedy
uciekali z Rosji przed rewolucją zastawiła pierścionek zaręczynowy z
trzykaratowym okrągłym brylantem i czterema rubinami. Jej mąż był aresztowany
przez bolszewików, a kiedy wrócił, stracił cały urok. Życie w Paryżu mogło być
ciężkie, ale Tamara podjęła decyzję całkowicie sprzeczną z logiką. Nie poszła
do pracy, za ostatnie pieniądze wynajęła pracownię w bogatej dzielnicy, bywała
w kawiarniach i restauracjach wśród innych artystów. Cały czas szlifowała swój
warsztat w Akademie Ranson. Niedługo trwało jak namalowała swoje najsłynniejsze
obrazy: „Tamarę w zielonym bogatti”, „Piekną Rafaellę”. Kiedy rozwiodła się z
pierwszym mężem, związała się z baronem Kuffnerem i pojechała na podbój Nowego
Jorku. Zawsze pozowała z papierosem i w pierścionku z topazem. Podbijała
rubryki towarzyskie, gościła elity. Była skandalistką, gorszycielką ze względu
na liczne romanse i traktowała życie jak kampanię reklamową swojej twórczości.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWbdaB2oeaHn5ERuAEG2vUWRP_bA0XDgn5MCtFWHZCJ8YW97e17jLlir8ZQhkOHnOcmeDM98m-jh3pO-2ykfr_Z6iZz1qEvH66rr6GhkVVuSHIwmBmrGHqo2e8epUHCXATLNbifw5-qebKpl_hFasA7HgqiB-10pAkQmvvmi5rg45vEByRQ3uznUCIzJE/s1198/image003.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1198" data-original-width="847" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWbdaB2oeaHn5ERuAEG2vUWRP_bA0XDgn5MCtFWHZCJ8YW97e17jLlir8ZQhkOHnOcmeDM98m-jh3pO-2ykfr_Z6iZz1qEvH66rr6GhkVVuSHIwmBmrGHqo2e8epUHCXATLNbifw5-qebKpl_hFasA7HgqiB-10pAkQmvvmi5rg45vEByRQ3uznUCIzJE/s320/image003.jpg" width="226" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Obrazy
nadążały za legendą. Masywne ciała modelek, arystokratyczne pozy, jakby
emaliowana płaszczyzna - to charakterystyczne cechy jej stylu. Była bardzo dokładna, zafascynowana kolorami.
Art-deco czekała na obrazy Łempickiej, by wchłonąć jej talent.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Był w nich kicz, ale była też duża pewność
siebie, którą bogacze kupowali, by powiesić na ścianie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wszystkie portrety kobiet Łempickiej zlały
się w jeden wyemancypowany nowoczesny wzorzec. Zazdrościć tych sukien,
kapeluszy, samochodów, życia i talentu…<o:p></o:p></span></p><div style="text-align: right;"><span style="font-size: 12pt;">Małgosia</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Inny wpis o Tamarze Łempickiej:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/07/tamara-empicka-kobieta-w-podrozy.html">Lubimy uczyć! taK&Mamy: „Tamara Łempicka - kobieta w podróży” – wystawa prac artystki w Lublinie (lubimyuczyc.blogspot.com)</a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"> </span></div><p></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-15498924743281148932024-01-23T07:15:00.009+01:002024-01-23T09:24:21.220+01:00„Akademia Pana Kleksa” – refleksje po obejrzeniu filmu Kawulskiego <p style="text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Subiektywne
refleksje po obejrzeniu „Akademii Pana Kleksa” w reżyserii Macieja Kawulskiego.<span></span></span></p><a name='more'></a>
<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Z
cała pewnością nie jest to film opowiadający o znanej nam Akademii z książki
Brzechwy. To nowa, współczesna historia. Zresztą tytuł książki na podstawie filmu autorstwa Katarzyny Rygiel, Krzysztofa Gurecznego, Macieja Kawulskiego oraz Agnieszki Kruk to „Kleks. Nowy początek”.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">W
filmie nie ma Kleksa! Tomasz Kot pojawia się zaledwie kilka razy i bardziej
przypomina szalonego hipisa niż kreatywnego profesora. Szkoda, bo Kot idealnie
nadaje się do tej roli! Zdecydowanie więcej jest szpaka Mateusza (Sebastian
Stankiewicz), bo to wokół niego zbudowana jest historia.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWJt5uHXrEg5rjFkKy296xfT-0SOWa0BIwJhQTyKe0t0E3gSdmOwdg4NCjsG-z8Z7IvMGenF5V9IH3ApZjoeOUqJKKMtuM_0363edjwtyoIoy8CG6YKmMWhMMLUQVEx9q4Ce6gXqpq9U1Gib_TGerzzXHjiHBdZmTg3ZpYJHp4LW8oudxD1IOsMf9Q7e4/s1200/48163_1.7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWJt5uHXrEg5rjFkKy296xfT-0SOWa0BIwJhQTyKe0t0E3gSdmOwdg4NCjsG-z8Z7IvMGenF5V9IH3ApZjoeOUqJKKMtuM_0363edjwtyoIoy8CG6YKmMWhMMLUQVEx9q4Ce6gXqpq9U1Gib_TGerzzXHjiHBdZmTg3ZpYJHp4LW8oudxD1IOsMf9Q7e4/s320/48163_1.7.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Cały
film ma teledyskową formą, opiera się na uciecze, dynamice. Myślę, że dla
najmłodszych może to być męczące.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Na zmianę mamy nawiązanie do oryginału i wpleciony nowy pomysł, tyle tylko, że tych scen nic nie spina.
Brakuje tu miejsca na poczucie samej Akademii, nie ma żadnego momentu na
oddech.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Bohaterką
jest Ada Niezgódka (Antonina Litwiniak), która tęskni za zaginionym ojcem.
Czasami miałam wrażenie, że chodzi o Adasia, jednak później okazuje się, że Pan
Kleks to jej wujek.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Do
Akademii zaproszone zostają dzieci z całego świata – zarówno dziewczynki jak i
chłopcy o różnych kolorach skóry, również z niepełnosprawnościami – pomysł dobry,
jednak w żadnym stopniu nie poznaliśmy tych bohaterów (swoją drogą Ada nie
mieszka w Polsce tylko w Nowym Jorku – dlaczego?).<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"> Za szybko wyprowadzany jest wątek wilków.
Dzieci jeszcze się dobrze nie poznały, a już muszą razem walczyć o przetrwanie.
Film trwa ponad 2 godziny, ale w zasadzie żaden wątek nie został rozwinięty. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Scenografia
bardzo przypomina tą znaną z filmów na podstawie powieści Szczygielskiego – dużo
różu i „grzybowych” drzew.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEVZjOqOhNTGDWXiSwNlswyEXUbixXLIQ8XlheNcP2O7miAIVm4E_bYCr5d5uIxnDedzFTKUoA9DIQa9-7VppqsW5V1CRPgQgcNgJznTcCRVxY7zmKPqJweOVVBGaT0C2_xFfFMQH9AXuroRTs5Z0qDifA0YhtYtXy_jmQYXPgompPfUIMeBUldReIcPI/s1240/GAgVOfqWcAAdeIL.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="1240" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEVZjOqOhNTGDWXiSwNlswyEXUbixXLIQ8XlheNcP2O7miAIVm4E_bYCr5d5uIxnDedzFTKUoA9DIQa9-7VppqsW5V1CRPgQgcNgJznTcCRVxY7zmKPqJweOVVBGaT0C2_xFfFMQH9AXuroRTs5Z0qDifA0YhtYtXy_jmQYXPgompPfUIMeBUldReIcPI/s320/GAgVOfqWcAAdeIL.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Sam
film jest dość mroczny (podobała mi się przerysowana Danuta Stenka w roli królowej Wilkusów).<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAqY962RGjMWO9WxSK2tQHpREQ9Q2tHbtagfXLQXG7CGo2VtJxWTMGo-Idmh6r0PBzyWTqP5XfDqMqDI_2k4FEvvYUjzVCzwS8xeL5aiPFH9FZcyLPcOsyn8fT_R2TZIeSl4dPwIT7u-I8ahp5kyePH7NE9THx_Ll8-i0k5eXcln6Hw2977K2o4S3MXDk/s1024/2023-12-27-09_53_10-Greenshot-1024x601%20(1).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="601" data-original-width="1024" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAqY962RGjMWO9WxSK2tQHpREQ9Q2tHbtagfXLQXG7CGo2VtJxWTMGo-Idmh6r0PBzyWTqP5XfDqMqDI_2k4FEvvYUjzVCzwS8xeL5aiPFH9FZcyLPcOsyn8fT_R2TZIeSl4dPwIT7u-I8ahp5kyePH7NE9THx_Ll8-i0k5eXcln6Hw2977K2o4S3MXDk/s320/2023-12-27-09_53_10-Greenshot-1024x601%20(1).png" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Co
prawda w filmie pojawiają się wartościowe treści - empatia, tolerancja, przyjaźń,
jednak dla mnie potraktowane zostały za bardzo powierzchownie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Nie
było lekcji z Kleksem, ale podobała mi się nauka, żeby zdania z „ale” zamieniać
na „więc” – wtedy zawsze pojawia się nowa perspektywa. Na pewno wykorzystam to
na lekcjach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Podoba
mi się muzyka, zwłaszcza promujący film singiel „Całkiem nowa bajka” grupy w
składzie: Igo, Kaśka Sochacka, Mrozu, Artur Rojek, Brodka, Ralph Kaminski,
Bedoes oraz Sokół. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=KsawAjwGJWw">https://www.youtube.com/watch?v=KsawAjwGJWw</a></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Podsumowując:
nie żałuję, że obejrzałam ten film. Moja opinia o filmie wynika zapewne z faktu
zachwytu nad książką, którą uwielbiam omawiać z uczniami oraz sentymentem do
filmowej wersji z Kleksem – Fronczewskim.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh07wDs2WJuA6x05KJkJgbgKmxOxoxJOX0U5vV5Ko8ulKbvXSVRjfNJl4cfjbx5njflxpFrykdwM-2-HO4Zutn5-W2wJIjJYmgxvnnRM8qgAsO1SVg_VxxhCK6096ttvXDZzyGEXMxoilpUv429gHLnpYTOOQr3Cy1-tKrnZbqqQbjW-QW1ZNJsS6Ff9o0/s1200/kleks-nowy-poczatek-b-iext142162107.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="840" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh07wDs2WJuA6x05KJkJgbgKmxOxoxJOX0U5vV5Ko8ulKbvXSVRjfNJl4cfjbx5njflxpFrykdwM-2-HO4Zutn5-W2wJIjJYmgxvnnRM8qgAsO1SVg_VxxhCK6096ttvXDZzyGEXMxoilpUv429gHLnpYTOOQr3Cy1-tKrnZbqqQbjW-QW1ZNJsS6Ff9o0/s320/kleks-nowy-poczatek-b-iext142162107.webp" width="224" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Młode
pokolenie na pewno inaczej odbierze ten film i dobrze. Narodzi się temat do dyskusji.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Przypominam
moje pomysły na lekcje z „Akademią Pana Kleksa” w klasie 4:<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2018/01/akademia-pana-kleksa-garsc-pomysow.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2018/01/akademia-pana-kleksa-garsc-pomysow.html</a></span></span></p><p class="MsoListParagraph" style="line-height: 150%; margin-left: 20.4pt; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 2.4pt; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia</span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-74236029688346312032024-01-14T07:44:00.003+01:002024-01-14T12:28:35.679+01:00Kto tak naprawdę jest wariatem? - „Lot nad kukułczym gniazdem” w Teatrze Nowym <p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Lot
nad kukułczym gniazdem” to dla większości przede wszystkim filmowy klasyk z
1975 z kultową rolą Jacka Nicholsona i Louise Fletcher. Dla Teatru Nowego to
nie nowy tytuł. Od 1993 roku przez wiele lat „Lot” był przecież jednym z najlepiej
sprzedających się przedstawień teatru, a kreacja Jerzego Andrzejewskiego na długo
zostawała w pamięci. 30 lat później reżyserii podjęła się Maja Kleczewska.<span></span></span></p><a name='more'></a> <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">I
zrobiła coś co sprawia, że do teatru warto chodzić. Inaczej, po
swojemu, zaskakująco. W końcu nie chodzi o to, by za każdym razem oglądać to
samo, ale o to, by wiercić widzowi w głowie i by ten poczuł całą paletę uczuć –
smutek, wzruszenie, złość, żal, radość. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRCowykR7NXyZo1j86cspn6PDLcyUsidP_IIWjs8JKFA6CVG5iXsztb7koBHLcfSNtgwqolDPEEZBtGz2ulCNLqKuAMmTbyjlmi7U7FPqqanG-lnvObDqf1dtzrS6FHoxeNy6_69AZ8v8jtDFPlJn9jP6YQJMKXGJ2s6FYJcWrYVeoNbO9QEEku9azU5E/s1200/lot-nad-kukulczym-gniazdem.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="832" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRCowykR7NXyZo1j86cspn6PDLcyUsidP_IIWjs8JKFA6CVG5iXsztb7koBHLcfSNtgwqolDPEEZBtGz2ulCNLqKuAMmTbyjlmi7U7FPqqanG-lnvObDqf1dtzrS6FHoxeNy6_69AZ8v8jtDFPlJn9jP6YQJMKXGJ2s6FYJcWrYVeoNbO9QEEku9azU5E/s320/lot-nad-kukulczym-gniazdem.jpg" width="222" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Po
pierwsze rewelacyjna scenografia Zbigniewa Libery oraz efekty świetlne i
dźwiękowe. Oddzielenie sceny od widowni przezroczystą ścianą teoretycznie pozwoliło
złapać dystans. Pomyślałam sobie, że przecież problemy te są daleko ode mnie,
jestem bezpieczna, zdrowa, wolna. Jednak z każdą minutą czułam, że jestem tam
bliżej, a szklana szyba pęka, znika, co zresztą stało się w ostatniej scenie. Momentami
miałam wrażenie, że oglądam film, a nawet w nim uczestniczę. Czy pojawiająca
się na scenie alpaka nie była czasem próbą dezorientacji widza? Czy większość nie
zadała sobie pytania o to, czy mu się nie przewidziało, czy naprawdę to się
zdarzyło? Co tu się do cholery dzieje? <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Po
drugie aktorzy. McMurphy w nowej interpretacji to kobieta. Dlaczego? Bo nie
chodzi o płeć, chodzi o „człowieczeństwo”. W końcu w tej postaci Kesey Ken
(autor książki, od której wszystko się zaczęło) przemycił do szpitala nadzieję.
Dał ludziom uśmiech, zrozumienie, godność. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Cała
obsada: Daniela Popławska (Patricia
McMurphy), Janusz Grenda (Wódz Bromden), Antonina Choroszy (Siostra Ratched), Łukasz
Chrzuszcz (Cheswick), Filip Frątczak (Dale Harding), Bartosz Włodarczyk (Billy
Bibbit), Tomasz Mycan (Martini), Gabriela Frycz (Doktor Spivey), Oliwia Nazimek
(Siostra Flinn), Paweł Binkowski (Ruckly), Andrzej Lajborek (Pułkownik
Matterson), Jan Romanowski (Candy Starr), Olga Lisiecka (Pielęgniarka Vik), Maria
Bruni (Pielęgniarka Vera), Malina Goehs (Pielęgniarka Turckle) zasługuje na
piątkę z plusem. Weszli w rolę, czuli problem całym sobą, naprawdę stali się
pacjentami szpitala psychiatrycznego. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi46r_xB3C4jgW-4AxOP0ngIdKbNEXwvdZDpDXB2dddM6PiaUgb6tp7vt7mnhInTNFRCRx9UvWAcfD5q0ovnOUSG9lDcD762vlr6q2_i3xnK4LEPtLy6FWloS0WgNETJLGYrAfOhBaHXXgxsS9qcErpCISIbTB6hvJFmCo1ytP6LtGoP44WH2WWGuBIBe0/s1024/lot_nad_kukulczym_gniazdem_2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="681" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi46r_xB3C4jgW-4AxOP0ngIdKbNEXwvdZDpDXB2dddM6PiaUgb6tp7vt7mnhInTNFRCRx9UvWAcfD5q0ovnOUSG9lDcD762vlr6q2_i3xnK4LEPtLy6FWloS0WgNETJLGYrAfOhBaHXXgxsS9qcErpCISIbTB6hvJFmCo1ytP6LtGoP44WH2WWGuBIBe0/s320/lot_nad_kukulczym_gniazdem_2.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Co
ważne spektakl nie należał wyłącznie do Popławskiej i Choroszy. Postacie: Dale’a
Hardinga, Billy’ego Bibbita, Cheswicka i Martiniego są tak samo istotne. Pokazują
bowiem, że system potrafi zniewolić, zabrać wszystko, a przede wszystkim wiarę,
że coś może się zmienić. Ich codzienność to bowiem zastraszenie, wmawianie winy,
agresja tłumaczona dobrem pacjenta. I strach przed ostatecznym – labotomią. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kilkadziesiąt
lat temu Michel Foucault napisał studium postaw wobec chorób psychicznych, czyli
„Historię szaleństwa w dobie klasycyzmu”. Postulował w nim przede wszystkim
zmianę poglądów na to, jak leczyć zaburzenia psychiczne. Teoretycznie przeszliśmy
tę długą drogę, od trepanacji czaszek i krępowania łańcuchami - do komfortowych
szpitali i leczenia farmakologicznego. Efektem ubocznym tych rozważań było zaś
stwierdzenie, że tak naprawdę - to nikt nie jest normalny. Każdy z nas w jakimś
stopniu odbiega przecież od „idealnego” wzorca normalności - i można
powiedzieć, że jest troszkę szaleńcem. W przedstawieniu Nowego widać to
doskonale, bo, czy jesteśmy pewni, kto był większym szaleńcem – pacjent,
pielęgniarka, lekarz, a może my? Czy to bowiem nie tak, że każda skrajność w
poglądach, wierze, przekonaniach i brak kompromisów prowadzi do tragedii? Nie
bez powodu Patricia po wejściu na oddział zadała kluczowe pytanie: „Kto tu jest
główny wariat?”, które to rozpoczęło relację miedzy pacjentami. No właśnie kto?
Wszyscy! I każdy z ludzi zasługuje na to, by go szanować i nie zabierać… nadziei.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Świat
szaleje, świat kuleje<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Co
będziemy tańczyć jutro?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Hopla!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Człowiek
truje się i śmieje<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Raczej
smutno<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Hopla!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Jeszcze
żyła nam nie pęka<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Nie
drży głowa ani ręka<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Hopla!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ktoś
tam gada coś ze sceny!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Odpowiemy:
hopla, żyjemy!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Bierzemy
się z życiem za bary<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Tak
minie rok lub dwa<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Na
dłużej nie starcza nam pary<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">A
potem jak Bóg da!”</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">(tekst
– Jerzy Satanowski) <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFwXsp7Nz3wmPMzUtXISItr5DUf-RkYfoxPhlJ8TS5gUWGEQ8oA0N-cYsuUEcThR4ybjod5r5aNFu36Wl2CKWiKcSIalpAye4oyqy3N6WS0j_d30VI2534cYvy0T2fruvpY8MmuGlpEHHBCDHVjjIQ9qBfHJW3dD7CVMdIFPUMepCICBXroU67D4R8bbQ/s1024/lot_nad_kukulczym_gniazdem_4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="681" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFwXsp7Nz3wmPMzUtXISItr5DUf-RkYfoxPhlJ8TS5gUWGEQ8oA0N-cYsuUEcThR4ybjod5r5aNFu36Wl2CKWiKcSIalpAye4oyqy3N6WS0j_d30VI2534cYvy0T2fruvpY8MmuGlpEHHBCDHVjjIQ9qBfHJW3dD7CVMdIFPUMepCICBXroU67D4R8bbQ/s320/lot_nad_kukulczym_gniazdem_4.jpg" width="320" /></a></div><br /><o:p><br /></o:p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZExah5MrLt07rPyVlSS5WcGEwEuRRhkE2bV8Tgee645OVJ5D3GI8X_KKfVMEIN-7TlKpSu6zNwhPG1npXxRBVBhAsWHzRHJgPtqLqmQ2X2g6sxRLNGQPl7PcYhNZm-JcH2i5NqWfEUoCvV7IIDf5GUgBw9WusYZFn_FtYWpyHTGO7YzMW47k2akeM3SY/s1024/lot_nad_kukulczym_gniazdem.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="681" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZExah5MrLt07rPyVlSS5WcGEwEuRRhkE2bV8Tgee645OVJ5D3GI8X_KKfVMEIN-7TlKpSu6zNwhPG1npXxRBVBhAsWHzRHJgPtqLqmQ2X2g6sxRLNGQPl7PcYhNZm-JcH2i5NqWfEUoCvV7IIDf5GUgBw9WusYZFn_FtYWpyHTGO7YzMW47k2akeM3SY/s320/lot_nad_kukulczym_gniazdem.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Niesamowite
emocje spotkały widzów po owacjach dla aktorów. Paweł Binkowski (wcielający się w
rolę Ruckleya) obchodził 40 – lecie pracy artystycznej. Była laudacja, Brązowy
Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i wiele ciepłych słów. Ja zwróciłam
uwagę jednak na coś innego. Na to, że Binkowski nie potrafił wyjść z roli. On
nadal był pacjentem oszołomionym tym, co się wokół dzieje. Wielokrotnie
czytałam w różnych wywiadach o kilkugodzinnym wychodzeniu przez aktorów z roli.
Miałam w końcu okazję zobaczyć to naprawdę. Widziałam po prostu prawdziwy teatr. Cieszę się, że
jest on częścią mojego życia.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdLyEgU_mnFp8M6RTP_HUD5rqa9EsWIPRCHP5l2HHmKViaO05GuAexI9Qm83cd_i37aiVsHSrABwaTWAXjL9BFbfZIW2Fa4D4Hc0-qCm7wkLAOiLGP-MzTarY8Dz955EcABP2VAEgdiHWHZbsB1IfQC22Difk4zIun9Ehuby734v9cfjUsrtkTUyLvbuE/s1024/pawel_binkowski.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="672" data-original-width="1024" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdLyEgU_mnFp8M6RTP_HUD5rqa9EsWIPRCHP5l2HHmKViaO05GuAexI9Qm83cd_i37aiVsHSrABwaTWAXjL9BFbfZIW2Fa4D4Hc0-qCm7wkLAOiLGP-MzTarY8Dz955EcABP2VAEgdiHWHZbsB1IfQC22Difk4zIun9Ehuby734v9cfjUsrtkTUyLvbuE/s320/pawel_binkowski.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-size: x-small;">*zdjęcia Teatr Nowy </span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px;">Kasia</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-58888007990078488692023-12-30T06:13:00.003+01:002023-12-31T11:47:45.900+01:00Teatralny rok 2023 <p style="text-align: justify;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Jak
zwykle niedosyt. Jak zwykle chciałabym więcej. Sporo zaskoczeń, różnorodności.
Dominacja Teatru Nowego. Zachwyty i przemyślenia. Teatr to nieodłączna część
mojego życia.<span></span></span></p><a name='more'></a> <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Styczeń<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Kanapka
z człowiekiem” Teatr Nowy </b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2020/09/sia-kobiet-w-spektaklu-kanapka-z.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2020/09/sia-kobiet-w-spektaklu-kanapka-z.html</a></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Luty<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Wesele”
Teatr Nowy</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/wesele-mikoaja-grabowskiego-subiektywna.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/wesele-mikoaja-grabowskiego-subiektywna.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Marzec <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Kilka
dziewczyn. Some girl(s)” Teatr Nowy </b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/kilka-dziewczyn-some-one-girls-w.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/kilka-dziewczyn-some-one-girls-w.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Piękna
i bestia” Teatr Muzyczny</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/piekna-i-bestia-kolejny-musical-przez.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/piekna-i-bestia-kolejny-musical-przez.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kwiecień<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Kalina”
Teatr Nowy</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2016/11/byle-tylko-nie-byc-przecietna-kalina-w.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2016/11/byle-tylko-nie-byc-przecietna-kalina-w.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Maj<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Macocha”
Teatr Polski</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/05/macocha-spektakl-ktory-uwiera.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/05/macocha-spektakl-ktory-uwiera.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Czerwiec<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Teatrzyk
Zielona Gęś czyli wstrząs metafizyczny w piętnastu konwulsjach” Teatr Animacji </b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/gaczynski-nadal-aktualny.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/gaczynski-nadal-aktualny.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wrzesień<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Sen
nocy letniej” Teatr Nowy</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/dokadnie-tego-sie-spodziewaam-sen-nocy.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/dokadnie-tego-sie-spodziewaam-sen-nocy.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Deszczowa
piosenka” Teatr Muzyczny </b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/swiatowy-poziom-deszczowej-piosenki.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/swiatowy-poziom-deszczowej-piosenki.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Październik<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Siostry!”
Teatr Nowy</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/10/siostry-w-teatrze-nowym-subiektywna.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/10/siostry-w-teatrze-nowym-subiektywna.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Listopad<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Prezydentki”
Teatr Nowy</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/11/niewygodne-kontrowersyjne-zostajace-w.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/11/niewygodne-kontrowersyjne-zostajace-w.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Grudzień<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>„Analfabeci”
Scena STA</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/12/analfabetyzm-emocjonalny-o-relacjach-i.html">https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/12/analfabetyzm-emocjonalny-o-relacjach-i.html</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimtHRJUJeEj2eXKW66kpGA0ZyNnXjGMpDx-AyiMz7kwKsMZwfPWCNV3fTheUuBwTRC8DVDrblqVOaN9J_pce_9sQ1k8dUAuIRf4I1qsVBinP_LIvgi-T2paM1vtZqRbZIW5kHMGNnqYr6uNXlDRkMwyWG5P-7vRM2NvknVt4li6WN9RDPamNsrbggAoBE/s666/Kocham-Teatr.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="517" data-original-width="666" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimtHRJUJeEj2eXKW66kpGA0ZyNnXjGMpDx-AyiMz7kwKsMZwfPWCNV3fTheUuBwTRC8DVDrblqVOaN9J_pce_9sQ1k8dUAuIRf4I1qsVBinP_LIvgi-T2paM1vtZqRbZIW5kHMGNnqYr6uNXlDRkMwyWG5P-7vRM2NvknVt4li6WN9RDPamNsrbggAoBE/s320/Kocham-Teatr.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt;">Kasia</span></div><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-61446639171740401272023-12-23T07:34:00.000+01:002023-12-23T07:34:00.886+01:00Boże Narodzenie 2023 <p> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Z
okazji Świąt Bożego Narodzenia przesyłamy najlepsze życzenia.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Niech
tegoroczne święta będą jednymi z piękniejszych. Niech wspaniała atmosfera
wigilijnej nocy, zapach choinki, wyczekiwana pierwsza gwiazdka i cichutko
płynące dźwięki najpiękniejszych kolęd, przyniosą chwile zadumy i wzruszenia, ale
też radości wynikającej z obecności najbliższych.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Życzymy,
by święta były po prostu takie, jakich Państwo zapragną. <o:p></o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Kasia
i Małgosia</span></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><br /></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW1N7rAiBgn3zJkHUthBc5ns-8xBhQcGs6TxavEXZYFUW6loCKPGPJhtkF9GOFCyCZmdmX_Nn-qXVq8xB3H8gASEkC5-uIiM4pxAqwW0c7ibanG1tQmKkgxffzFMGPCevexGpGtmlPU3jk8_ku8zOA1FalvqOsZ07QCf6M24DK-8Kf2lV2_ty8EPz-Opo/s800/composition-with-christmas-decorations-interior_swieta_prezenty.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="800" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW1N7rAiBgn3zJkHUthBc5ns-8xBhQcGs6TxavEXZYFUW6loCKPGPJhtkF9GOFCyCZmdmX_Nn-qXVq8xB3H8gASEkC5-uIiM4pxAqwW0c7ibanG1tQmKkgxffzFMGPCevexGpGtmlPU3jk8_ku8zOA1FalvqOsZ07QCf6M24DK-8Kf2lV2_ty8EPz-Opo/s320/composition-with-christmas-decorations-interior_swieta_prezenty.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"><br /></span><p></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-24939320363947726692023-12-19T04:15:00.005+01:002023-12-19T04:15:54.491+01:00Border art w Muzeum Narodowym<p style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bardzo
ciekawa wystawa w poznańskim Muzeum Narodowym „O dzieleniu. Sztuka na granicy.”
Zdaniem kuratorek Burcu Dogramaci, Marty Smolińskiej border art, którą na
wystawie prezentują, to „sztuka powstająca na granicy, wobec granicy, a także
przeciwko granicy”.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p><p></p><p style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 14.4pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 14.4pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kuratorki
zebrały działa, które podważają ideę granic, kwestionują pomysł dzielenia.
Border art. powstało w latach 80. XX wieku w odniesieniu do sytuacji na granicy
meksykańsko-amerykańskiej, ale z czasem zaczęło być przypisywane do wszelkich
działań artystycznych związanych z granicami. To tematyka niezwykle aktualna we
współczesnych czasach ze względu na ruchy migracyjne.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wystawa
odnosi się do konkretnej granicy polsko-niemieckiej i jej skomplikowanej
historii i zwraca uwagę na podwójne znaczenie terminu „dzielenie”- jako
rozdzielanie, lecz także wspólne posiadanie. Tak rozumiana granica może być
terytorialną liniią podziału, lecz także strefą wymiany współdziałania.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">W
ramach wystawy pokazane zostaną głównie dzieła artystek i artystów z Polski i
Niemiec, lecz również z Palestyny (Taysir Batnij) czy Ukrainy (Vitalii
Shupliak). Prace te wykorzystują różnorodne media: od malarstwa, poprzez
obiekty i instalacje, po wideo.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=3ZYJaNknUrI">https://www.youtube.com/watch?v=3ZYJaNknUrI</a><o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNe-07xiX7OvK5NOEcawJir88OVHIZDP9Sd4g8L0aces8ri3z6K_LogLEd23hwrYdu0tx9olgJWrLwZzyircKktqXlrGVI0pDhuR8Kj1O7cnciDy1-LnfttXpkPrhxDvn6eL0fPOgkMX8Nn0nnfaNHhEsllKm4GTg_dZ716Kn2e-J5HcVbLOPzFH59QOg/s1170/image001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="788" data-original-width="1170" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNe-07xiX7OvK5NOEcawJir88OVHIZDP9Sd4g8L0aces8ri3z6K_LogLEd23hwrYdu0tx9olgJWrLwZzyircKktqXlrGVI0pDhuR8Kj1O7cnciDy1-LnfttXpkPrhxDvn6eL0fPOgkMX8Nn0nnfaNHhEsllKm4GTg_dZ716Kn2e-J5HcVbLOPzFH59QOg/s320/image001.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEildXS_kDRFVQQrtFnmWqitiB_2DqsBpFHhQ__w4dHyq2TpzNT9ukuJiJT5U7GXHgM59bP5xkjhHsZBB-8CyuWJJnZarmS9KAocr55GHxM8m5-5mCS_TpC0PCV77_FeBD0fTcTlDsKbROSnNM3kcWs3ER7BzI0aYIeaHnnK4V5HHCbnoer6VtphyphenhyphenSZrlWc/s978/image003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="978" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEildXS_kDRFVQQrtFnmWqitiB_2DqsBpFHhQ__w4dHyq2TpzNT9ukuJiJT5U7GXHgM59bP5xkjhHsZBB-8CyuWJJnZarmS9KAocr55GHxM8m5-5mCS_TpC0PCV77_FeBD0fTcTlDsKbROSnNM3kcWs3ER7BzI0aYIeaHnnK4V5HHCbnoer6VtphyphenhyphenSZrlWc/s320/image003.jpg" width="262" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDtryGPIviTr0Y0pZkDidTEMkwC-SCdS4-LpNR0ON36qxG1H-gey3NblFcNPwDjL4l3ge3Rbz-B68J-Yvyr5EuO9zk08TRHEPEVRzSQSRF3MG3Ux0mqSCZifOpMeHFXGeCcQefkeY8PTnv2Mgq-RpdwFQ36KZUOAhzR7LCRZrO8Ex5VgYOfUPv1P31D2g/s800/image005.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDtryGPIviTr0Y0pZkDidTEMkwC-SCdS4-LpNR0ON36qxG1H-gey3NblFcNPwDjL4l3ge3Rbz-B68J-Yvyr5EuO9zk08TRHEPEVRzSQSRF3MG3Ux0mqSCZifOpMeHFXGeCcQefkeY8PTnv2Mgq-RpdwFQ36KZUOAhzR7LCRZrO8Ex5VgYOfUPv1P31D2g/s320/image005.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinvErbF4IdlFvmpuopWv4VbRn8TV6LYwFgKQxRGHdCbMVLr7lN2DbDvJND4cBj0TolDUUqUvPZHVpQZkb44yGZoPFEnOiq13BJN_ggPwvzHJlGIgXuGGHAjFsVvrJvZ0pnRWan6o8lObxH4X9tLIYpHGq2DIpsi0ej49lOyXbFqeyanaInwQuudRWt8kI/s800/image007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinvErbF4IdlFvmpuopWv4VbRn8TV6LYwFgKQxRGHdCbMVLr7lN2DbDvJND4cBj0TolDUUqUvPZHVpQZkb44yGZoPFEnOiq13BJN_ggPwvzHJlGIgXuGGHAjFsVvrJvZ0pnRWan6o8lObxH4X9tLIYpHGq2DIpsi0ej49lOyXbFqeyanaInwQuudRWt8kI/s320/image007.jpg" width="320" /></a></div><br /><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://wernisazeria.com/o-dzieleniu-sztuka-na-granicy-polsko-niemieckiej/"><span style="mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;">https://wernisazeria.com/o-dzieleniu-sztuka-na-granicy-polsko-niemieckiej/</span></a></span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;">Małgosia<o:p></o:p></span></p><div style="text-align: right;"><br /></div><p></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-78891539763108644042023-12-16T06:51:00.002+01:002023-12-16T06:53:11.454+01:00Przedświąteczna refleksja <p style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">W
ostatnim przedświątecznym tygodniu postanowiłam podzielić się z Państwem pewną
refleksją.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span></span></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Oto
kilka wskazówek od dzieciaków:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ania
- Wystawić zakalec na stół!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Trzy
lata temu robiłam ciasto, podobno był zakalec, więc mama nie wystawiła go na
świąteczny stół, chyba się wstydziła przed rodziną, to trochę jakby mnie się
wstydziła, od tamtego czasu nie robię ciast i nie lubię świąt.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">No
i sałatkę, za grubo pokrojoną. A ja myślę, że jak na dwanaście potraw pojawi
się jeden zakalec i jedna za grubo pokrojona sałatka i ktoś zobaczy nieidealną
potrawę na tym cudownym świątecznym stole, to będą to tak samo dobre święta jak
zawsze, a może nawet lepsze, prawda?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ania,
lat 17<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Maja
- Nie przesuwać nas!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Jak
podchodzimy i chcemy się przytulić, a zamiast tego ktoś nas przesuwa i mówi: „Nie
kręć się pod nogami, nie teraz, nie przeszkadzaj, coś chciałaś?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Maja,
lat 13<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Igor
- Wyłączyć telewizor!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Może
wtedy by usłyszeli, jak ich nam brakuje.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Igor,
lat 17<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia
- Nie kazać nam zjadać pierników!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Uwielbiam
pierniki, ale mama każe mi zjadać te brzydkie, bo te ładne stawia na stół i są
dla gości....<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia,
10 lat<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Marta
- Mówić miłe słowa, częściej, codziennie, zawsze!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Marta,
9 lat<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Maciek
- Nie poprawiać!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Jak
wieszam bombki, to mama zawsze mówi, że nie tu i że za dużo w jednym miejscu, a
ja się staram...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">A
choinka taka, gdzie w jednym miejscu jest więcej, a w drugim mniej, też jest
ładna, bo ja nie robię tego na złość, mi się wtedy podoba.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Maciek,
13 lat<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Niby
takie proste...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Może
warto zapytać nasze dzieci, aby podpowiedziały nam, co przegapiamy w tym
czasie, a nie powinniśmy. One nam podpowiedzą...</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Życzmy
sobie dobrych słów, choinki, która będzie miała wiele miejsc, w których jest za
dużo bombek, stołów zastawionych za grubo pokrojoną sałatką i ciastem zakalcem
upieczonym z miłością oraz nieidealnych pierników na honorowym miejscu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Bo
to właśnie w tej nieidealnosci<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>jest
magia świąt, którą my dorośli, niechcący gubimy...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCj475F_EMJsUpR4vgcBCPwdBh3P5nQli8qHKNmOLa6la74SwKqYTnLi5A_JeKYsPLGrOMMI-wsPmnleOOVqgg3a7G0iE-4TWMtzZLTdDrKRQNwb2YnX28xsiF5fP3tE0oK1kSvvdnk6YU-MBwOUawfz8W-bSFLC8V6rSbv6H8vgk6EGXmomRB6TsGTBE/s1170/markus-spiske-469551-1170x780.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="780" data-original-width="1170" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCj475F_EMJsUpR4vgcBCPwdBh3P5nQli8qHKNmOLa6la74SwKqYTnLi5A_JeKYsPLGrOMMI-wsPmnleOOVqgg3a7G0iE-4TWMtzZLTdDrKRQNwb2YnX28xsiF5fP3tE0oK1kSvvdnk6YU-MBwOUawfz8W-bSFLC8V6rSbv6H8vgk6EGXmomRB6TsGTBE/s320/markus-spiske-469551-1170x780.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><span style="font-size: x-small;">Wpis inspirowany postem psychologa Tomasz Zielińskiego na FB. <br /></span><p></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia
<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-25837249497968849682023-12-03T07:38:00.004+01:002024-02-05T06:41:04.573+01:00Analfabetyzm emocjonalny - o relacjach i ich braku na Scenie STA <p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Trudno
tak razem być nam ze sobą<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Bez
siebie nie jest lżej” <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">słowa
utworu wykonywanego przez Edytę Bartosiewicz i Krzysztofa Krawczyka bardzo pasują mi do spektaklu „Analfabeci”
spektaklu na Scenie STA.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Łukasz
Chrzuszcz – siła napędowa spektaklu (reżyseria, opracowanie muzyczne,
scenografia i reżyseria świateł) zabrał widzów w fascynującą i skomplikowaną
podróż w głąb ludzkich pragnień, namiętności, nieprzepracowanych problemów.
Każdy bohater pojawiający się na suto zakrapianej imprezie skrywa głębokie pragnienie
bycia zauważonym i pokochanym takim, jakim jest. Pary (a może raczej jedna para
w wielu odsłonach) po rozwodzie szuka nowych relacji, namiętności,
zainteresowania. Czy jednak można zbudować coś na kłamstwie? Na oszukiwaniu
innych, a przede wszystkim samego siebie? Kim naprawdę jest mężczyzna udający
macho i kobieta, która postanawia nie dać poznać, jak bardzo brakuje jej byłego
partnera? <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Warto
podkreślić, że przy pracy nad<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>spektaklem
pomagał psycholog, co jeszcze bardziej uwiarygadnia przekaz. Emocje są tutaj
prawdziwe – złość, agresja, czułość, namiętność, nienawiść, pożądanie, zazdrość
– cała gama ludzkich uczuć, które pod wpływem alkoholu (który leje się
strumieniami) buzują w człowieku ze zdwojoną siłą. Słowa, słowa, słowa – ranią, dają ukojenie,
rozśmieszają, wzruszają. Niewątpliwie jednak rozmowa - szczera, choć czasami trudna - to klucz do dobrego związku. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh86-YOjbk1iH99VYyzcu-AUyzkP9q-7_DdzEZufygmeOUT6TfVsIQw_BBNAjmVdxsn8QJO30gAb5b4Rxf1jyVfleFBu6qQaTxT4jyhAjDHATPddsHraoBAt5vaYymHRhZUbApzPqousJYEobRYoDm-3holkIKfhLNmpgqrMienthQcJwhyUn4WvA9dJH8/s2000/405885208_1117082406355339_1296849593040406274_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh86-YOjbk1iH99VYyzcu-AUyzkP9q-7_DdzEZufygmeOUT6TfVsIQw_BBNAjmVdxsn8QJO30gAb5b4Rxf1jyVfleFBu6qQaTxT4jyhAjDHATPddsHraoBAt5vaYymHRhZUbApzPqousJYEobRYoDm-3holkIKfhLNmpgqrMienthQcJwhyUn4WvA9dJH8/s320/405885208_1117082406355339_1296849593040406274_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRA23Q0x3zNceg3lxAFGDF-bl-4f0fUfQSgiuDM5hWW0AB0qbLS0hgoYVX2QxCjrfkPijzS12TTgDmFgWQUdMdBcdk7qlQuaDpypq8PfQXSiJ4cfp38kOOHU2KoG3Tgywbjl6Fl3KdfLJq3K6qZXSRJy7nQrmhlP1krpnDIG8Lr3WaA-Kac8NrUCqBrIA/s2000/406225778_1117082336355346_7981334994615597269_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRA23Q0x3zNceg3lxAFGDF-bl-4f0fUfQSgiuDM5hWW0AB0qbLS0hgoYVX2QxCjrfkPijzS12TTgDmFgWQUdMdBcdk7qlQuaDpypq8PfQXSiJ4cfp38kOOHU2KoG3Tgywbjl6Fl3KdfLJq3K6qZXSRJy7nQrmhlP1krpnDIG8Lr3WaA-Kac8NrUCqBrIA/s320/406225778_1117082336355346_7981334994615597269_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Studio
Sztuki Teatralno Aktorskiej STA (miejsce, do którego lubię wracać) robi
naprawdę dobre spektakle. Cała obsada (Magdalena Wilczyńska, Beata
Rogowicz-Kubiak, Joanna Szlendak, Joanna Szajkowska, Konrad Goździor, Iza
Klosowicz, Katarzyna Lewczycka, Marysia Dymarczyk, Rafał Miaskowski, Remigiusz
Skorupka, Marta Elsner, Jagoda Jakubowska, Anna Besler) swoją naturalnością sprawiła,
że „Analfabeci” to spektakl, który zostaje w pamięci. Jestem przekonana, że
wielu, śmiejąc się ze stereotypowych dowcipów czy kolejnych kłótni, w głębi czuło
ukłucie w serce i refleksje nad własnym związkiem.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivVNW1GEODX6W9MYGNJxg1kpzbnxu47zmPFdE14bq1kSwjLcgt2yS2qqe_8gCBKJ3YTRu0LqD6XQUpCTNazqpKhhmLRrCBIIjkPh-KTl59wYHgAWlnT-7smDfrJOM4uQKQbqpPul-aDK-XSUJoODY6y_tsyjxaT6PpRPnB7YieqeG5Swdh5k79GnswTR0/s2000/406240728_1117082926355287_2763103111584586380_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivVNW1GEODX6W9MYGNJxg1kpzbnxu47zmPFdE14bq1kSwjLcgt2yS2qqe_8gCBKJ3YTRu0LqD6XQUpCTNazqpKhhmLRrCBIIjkPh-KTl59wYHgAWlnT-7smDfrJOM4uQKQbqpPul-aDK-XSUJoODY6y_tsyjxaT6PpRPnB7YieqeG5Swdh5k79GnswTR0/s320/406240728_1117082926355287_2763103111584586380_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Każdego
dnia mijamy się z najbliższymi: spotykamy w sypialni na szybki seks lub w
kuchni na szybką kolację. Udając, że trzymamy rękę na pulsie, pośpiesznie
wymieniamy informacje i biegniemy dalej. Nie wiemy, co nęka partnera, co u
dzieci. Zamiast rozmowy dla uspokojenia sumienia wystarczy nam znajomość faktów
– jaki stopień z klasówki, jak poszło zebranie, co słychać u przyjaciółki.
Nakarmieni danymi czujemy się uspokojeni. Tymczasem więzi międzyludzkich nie
można traktować tak samo jak wieczornych wiadomości. To, co robimy sobie i
innym, zamienia nas w emocjonalnych analfabetów. Okazuje się bowiem, że do
bycia szczęśliwym nie wystarczy wykształcenie, bycie naukowcem zafascynowanym
podróżami w kosmos. Wystarczy natomiast szczerość, akceptacja siebie i drugiej
osoby,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>otwartość na swoje
pragnienia.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bez tego nie da się żyć,
kochać i być kochanym. Tyle, że to nie przychodzi łatwo, tego trzeba się uczyć.
Po prostu. „Analfabeci” to bardzo dobry spektakl, a jego mocą jest to, że jest
po coś, że zostaje, że gdzieś kłuje. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: right;">Kasia</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; text-align: right;">Zdjęcia </span><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; color: #e4e6eb; text-align: left; white-space-collapse: preserve;">@</span><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; color: #e4e6eb; text-align: left; white-space-collapse: preserve;"><a class="x1i10hfl xjbqb8w x6umtig x1b1mbwd xaqea5y xav7gou x9f619 x1ypdohk xt0psk2 xe8uvvx xdj266r x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r xexx8yu x4uap5 x18d9i69 xkhd6sd x16tdsg8 x1hl2dhg xggy1nq x1a2a7pz xt0b8zv x1qq9wsj xo1l8bm" href="https://www.facebook.com/KavkaPhotography?__cft__[0]=AZWY1a7Yk5BJN5hT7yhIy7l4pW_cKqROaxaI788mU634RV0PpmuUm4YXu93Ky9h2eHgjbvN_EwlOuPH3rHNOGKSRPPzuOeSW1_vsGr2UKh9EoQQ17-qXHmRSgN1d8by3gtzS6NZgz71LPlq0hOTYZRqji_fjao6UoPt-sWcLhbB4EjzmxNC1qWqQm-etJB8E-ok&__tn__=-]K-R" role="link" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: inherit; touch-action: manipulation;" tabindex="0"><span class="xt0psk2" style="display: inline; font-family: inherit;">Szymon Kavka- Kavka Photography</span></a></span><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; color: #e4e6eb; text-align: left; white-space-collapse: preserve;"> </span></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-56843814200150197892023-11-26T07:52:00.002+01:002023-11-26T07:52:30.717+01:00Niewygodne, kontrowersyjne, zostające w pamięci - "Prezydentki" w Teatrze Nowym <p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Widziałam
już w teatrze naprawdę dużo. „Prezydentki” Teatru Nowego w reżyserii Piotra
Kruszczyńskiego to jednak przedstawienie, które zostanie w mojej pamięci.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">W
Polsce sztuka autorstwa Wernera Szwaba weszła do repertuarów teatralnych siedem
lat po światowej premierze w Wiedniu - w 1997 roku, a wyreżyserował ją w
Olsztynie Tomasz Dudkiewicz. Dwa lata później za tekst wziął się Krystian Lupa,
który swoją wersję pokazał w Teatrze Polskim we Wrocławiu, później także w
m.in. w Ekwadorze i we Francji, gdzie wstrząsnęła publicznością.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Język
Schwaba okazał się dosadny, obrazoburczy, jednak w zamyśle autora za jego
prostackimi bohaterkami miała kryć się ich samotność i poczucie beznadziei.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Irena,
Renata i Maryjka to sąsiadki. Spotykają się u tej pierwszej w jej zaniedbanym
mieszkaniu. Pobożna Irena (Bożena Borowska - Kropielnicka) od rozważań na temat
kondycji wiary we współczesnym świecie płynnie przechodzi w opowieść o
futrzanej czapce, znalezionej na śmietniku i tanio kupionym telewizorze.
Biegiem myśli Ireny kieruje Renata (Antonina Choroszy), zadając proste, czasem
swawolne pytania.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zderzenie
postaci, ich pozornie nieznaczące pogadanki o dzieciach, mężczyznach i psach
ujawniają linię sacrum i profanum, na której balansują. Aluzje biblijne
widoczne są już w imionach potomków. Irena hołubi syna Bogusława, który wszakże
„nie utrzymuje stosunków z kobietami” - co stanowi powód do troski, choć przy
tym ratuje go przed rozpustą. W kontrze do Bogusława zostaje ustawiona córka
Renaty, jawnogrzesznica Maria Magdalena, która chirurgicznie usuwa jajowody, by
móc swobodnie korzystać z uroków płciowości.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">W czasie pogawędki obu pań, Maryjka (Małgorzata Łodej-Stachowiak) szuka guzika Renaty i tylko co pewien czas wtrąca dewocyjne uwagi. Błaha na pozór rozmowa – świetnie prowadzona przez obie aktorki - nabiera innego wymiaru, kiedy wychodzi na jaw profesja Maryjki. Maryjka jest lekko opóźniona, lecz stara się być jak najbardziej podobna do koleżanek. Brak jej jednak podobnych doświadczeń, dlatego cały czas jest z boku, lekko ignorowana. By znaleźć się w centrum ich zainteresowania, ucieka się do tego, czego ignorować nie można - wyciąga na wierzch swoje „kupowe” fascynacje. Kobieta specjalizuje się w przepychaniu gołymi rękami toalet bogatych ludzi. Nie widzi w tym nic obrzydliwego, a wręcz powód do dumy. Zdecydowana większość sztuki dotyczy tego tematu. Widz jest testowany, ile jeszcze wytrzyma, śmiech przeplata się z obrzydzeniem i zażenowaniem. Kupa przecież śmierdzi, kupa brudzi, kupa narusza nasze normy estetyczne oraz obyczajowe. O kupie się nie mówi. Ale my w końcu zajrzeliśmy do mieszkania bohaterki przez firankę (świetny pomysł inscenizacyjny Maćko Prusaka), słyszymy rozmowy o fekaliach, widzimy alkoholowy amok. Po jej odsłonięciu po prostu wylało się życiowe szambo. Gnój i fekalia zrównują bowiem biednych i bogatych, księży i parafian, elitę i drobnomieszczaństwo. Fizjologia - jej nie pomogą najdroższe</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> perfumy.</span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqJfAeav-93mXgJgFfg8W8HtnGUUuAe-f-eTqclTGzA4n7MH1htImFmeeP8LgULKu9D_dn8q7xB7nN8sZcTt7kRFiEsctPKms6718K2ffCIWCSAjB58wAssQLDAlBEelU4kvDLlEWmeNEqCffOH1nlvSPAUzUE6oBk8gfMzN856UJ1eVS2tKsvPfEmMPc/s1024/prezydentki_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqJfAeav-93mXgJgFfg8W8HtnGUUuAe-f-eTqclTGzA4n7MH1htImFmeeP8LgULKu9D_dn8q7xB7nN8sZcTt7kRFiEsctPKms6718K2ffCIWCSAjB58wAssQLDAlBEelU4kvDLlEWmeNEqCffOH1nlvSPAUzUE6oBk8gfMzN856UJ1eVS2tKsvPfEmMPc/s320/prezydentki_3.jpg" width="320" /></a></div><span style="background: white;"><div style="text-align: justify;"><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Podczas
alkoholowej libacji Irena marzy o właścicielu sklepu mięsnego, gdzie kupuje
wątrobiankę - o nijakim Wótke, Renata - opowiada w szczegółach (także
pikantnych) historię swojej znajomości z muzykiem Fredkiem. Maryjka popada w
coraz większy szał przepychania kolejnych toalet, wpada prawie w euforię.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ale
to ona właśnie brutalnie przerywa piękne wizje Ireny i Renaty. Marzenia pękają,
jak mydlane bańki, po dwóch stronach sceny stoją dwie stare kobiety. Kiedyś
zabrano im godne życie. Ból, bezradność i utrata złudzeń wyzwalają ich agresję,
która skupia się na – traktowanej dotąd pobłażliwie – Maryjce.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Za
dobry uważam pomysł z totalnym rozwaleniem ścian, mieszczańskiego mieszkania
podczas szamotaniny Ireny z Renatą - potrząsnął on nie tylko bohaterkami, ale
też widzami. Momentami miałam wrażenie (zwłaszcza gdy spadła tylna ścina), że
nie wszystko było zamierzone. Beznadzieja, nędza i poniżenie budzą prawdziwą
agresję, pozbawiają hamulców.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bulwersujące
może się okazać profanowanie chrześcijańskiej ikonosfery. Nie chroni się tu
struktur Kościoła, nie ocala dogmatów ani sakramentów. W pewnym momencie
przestałam jednak traktować to w taki sposób, dla mnie były to pozbawione
większego sensu wizje chorej kobiety – Maryjki.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Czy
mi się podobało? Nie wiem. Na pewno to kolejne cenne i inne doświadczenie
teatralne. Spektakl w Poznaniu grany jest od 2015 roku. Ciągle ma publiczność.
Jedno jest pewne – aktorki dały z siebie wszystko, a spektakl pozostaje w
pamięci. Trudno o nim mówić, ale się mówi. Krytykuje, a jednocześnie zauważa
„smaczki”. „Prezydentki” w Nowym trudno opisać, zrecenzować, ocenić. Każdy musi
sam wyciągnąć wnioski i każdy ma prawo do własnej oceny.<o:p></o:p></span></p></div></span><p></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kasia</span></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigdHqXmd6iTVhWRi2AYaSzh7VIvDU0oHdDojkPPHiRCOXyVK_9yCcCc6iFpiDL__v5KK5eCbYShXOd-dHNPZYleWwhQgyTx0jMC5ZpBP-FxPwAPUSZL6djxFAFlPzbiXoothAKb2buhIJV9Uk1SHAKKJnBJSChlZy-sgyy1PlDIM2EbK8wDHozVLQy6Ag/s1106/tn_plakat_prezydentki_2019-768x1106.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1106" data-original-width="768" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigdHqXmd6iTVhWRi2AYaSzh7VIvDU0oHdDojkPPHiRCOXyVK_9yCcCc6iFpiDL__v5KK5eCbYShXOd-dHNPZYleWwhQgyTx0jMC5ZpBP-FxPwAPUSZL6djxFAFlPzbiXoothAKb2buhIJV9Uk1SHAKKJnBJSChlZy-sgyy1PlDIM2EbK8wDHozVLQy6Ag/s320/tn_plakat_prezydentki_2019-768x1106.jpg" width="222" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-89786933917296343302023-11-18T18:19:00.001+01:002023-11-18T18:19:08.159+01:00Piszę do Ciebie, ponieważ… Epistolografia<p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Cały
czas uczymy pisania listu prywatnego i otwartego, trochę wbrew współczesnym
realiom, wszak epistolografię zastąpiła poczta mailowa, komunikacja
telefoniczna, na WhatsAppie, Messenger, videołączenia. Przekonanie młodzieży do
zasadności poznawania zasad epistolografii jest bardzo trudne. Ostatnio
natknęłam się na coś, co trochę mogłoby pomóc we wszystkich lekcjach na temat
ludzkiej potrzeby komunikacji i korespondencji.<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dla
mnie jako humanistki, ten znaleziony w sieci materiał był bardzo ciekawy i zmotywował
mnie do poszukiwania dodatkowych informacji.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Od początku...</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Renaud Morieux – profesor historii Europy i pracownik Pembroke College w
Cambridge zainteresował się przechowanymi nieotwartymi listami do francuskich
marynarzy, którzy 265 lat temu podjęli służbę na okręcie wojennym „Galatée”. Okręt został przechwycony przez
Brytyjczyków w 1758 r. podczas rejsu z Bordeaux do Quebecu. Całą załogę statku
pojmano, przeszukano cały pokład. Znaleziono listy, jeszcze nierozpieczętowane.
Wszystkie z nich zostały skonfiskowane i przekazane Admiralicji Brytyjskiej
Królewskiej Marynarki Wojennej w Londynie, gdzie czekały do teraz. początku…<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3AYKZZZySp3Wp5_1UdP7L5aH7iVgT5Lj81fg2_ws5mVP_mivutrW8ZVoASPqbJ0FE_97fjmoIdp3q84qQJWuropwTrOcsUQjxTPz1X9D-caxtVPcrJiXXdHrFMq9LPPGPQc3QdR0y6ce7Jr-INM8GLV5Dv_bjGF75_Cg7UwGpNMqafobBR2icY4-DHa8/s1280/image001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3AYKZZZySp3Wp5_1UdP7L5aH7iVgT5Lj81fg2_ws5mVP_mivutrW8ZVoASPqbJ0FE_97fjmoIdp3q84qQJWuropwTrOcsUQjxTPz1X9D-caxtVPcrJiXXdHrFMq9LPPGPQc3QdR0y6ce7Jr-INM8GLV5Dv_bjGF75_Cg7UwGpNMqafobBR2icY4-DHa8/s320/image001.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Listy
stanowią ogromną wartość poznawczą, językową i obyczajową. Odsłaniają ludzkie
dramaty i doświadczenia, tęsknotę z powodu oddalenia. Mamy do czynienia z
sytuacją, w której obie strony korespondencji nie mają natychmiastowego odzewu, a w przypadku „Galatei” w ogóle nie doczekali
odpowiedzi.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Analiza
listów wykazała różny stopień edukacyjny nadawców. Przeczytane przez Morieux
listy są napisane nieznormalizowany językiem z błędami i usterkami., stad
kłopoty z ich odczytaniem i zrozumieniem. Przy okazji tego odkrycia historyk
bada zwyczaje epistolograficzne z tamtych czasów.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zauważa
3 nietypowe zwyczaje przyjęte w XVIII
wieku. Z powodu drogiego papieru nadawcy listów wykorzystywali każde wolne na
papierze miejsce: stopkę, margines. Potrzeba komunikacji była zdecydowanie
ważniejsza niż estetyka listu. Nadawca zakładał, że czytający ucieszy się z
każdej linijki listu i na pewno się doczyta.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ponieważ
często listy gubiły się po drodze, zwyczajem było przepisywanie tego samego
listu i
wysyłanie go różnymi drogami. Często też pozwalano na dokładanie do głównego
listu dodatkowej korespondencji dla przyjaciela, która przekazywana była po
rozpakowaniu głównego listu.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zdarzało
się też, że ludzie świadczyli sobie usługi literalnego pisania listu, jeśli
prosił o to senior, seniorka, niepiśmienny.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bardzo
swobodnie była w tamtych czasach rozumiana tajemnica korespondencji. Historycy
potwierdzają uczestnictwo w pisaniu i przekazywaniu listu nierzadko grupy osób.
Same dokumenty historyczne, kroniki nie dałyby tak szerokiego wachlarza obserwacji jak te osobiste listy. Czy to
przekona młodych ludzi do choćby incydentalnego zredagowania listu… Być może
zastanowi…<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><span></span>Małgosia</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-89232702936802064392023-11-11T08:27:00.003+01:002023-11-11T08:27:39.706+01:00Rewelacyjny koncert Mroza! <p style="text-align: justify;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Mrozu
to artysta, który z pewnością nie potrzebuje prądu, by wytworzyć energię, o
czym przekonałam się na koncercie w Sali Ziemi w ramach trasy MTV Unplugged.<span></span></span></p><a name='more'></a> <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Mrozu przeszedł niezwykłą przemianę. Od
skrajnie odbieranych „Milionów monet” wydanych w 2009 roku, po występ na jednej
z najbardziej ikonicznych tras koncertowych w historii i stanie się jednym z
najlepszych polskich wykonawców XXI wieku. Co ciekawe artysta owe „Miliony
monet” nagrał w nowej aranżacji, która odzwierciedla obecny styl i na dobre
pozwala rozprawić się z przeszłością, zarazem pokazując ogromny dystans do samego siebie. Sam
Mrozu zresztą przyznał, że gdyby nie ten utwór, to nie byłoby go w tym miejscu,
w którym jest obecnie. Wykonaniem tym spiął klamrą zbliżające się
piętnastolecie działalności artystycznej i jednocześnie zapowiedział, że w
przyszłym roku odwiedzi z tej okazji hale, w tym Poznań (oczywiście mam już
bilet).<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Mrozu,
czerpiąc z najlepszych funkowo - soulowo - bigbandowych rozwiązań amerykańskiej
popkultury, stworzył muzykę, jakiej w Polsce nie robi nikt inny. Taneczną,
energetyczną, pełną emocji i nierzadko bardzo inteligentnych tekstów. Cechuje
go też niezwykły profesjonalizm - widać to najlepiej podczas występów na żywo.
Nie ma znaczenia, czy występuje dla wielkiej publiki podczas Męskiego Grania,
czy na małych imprezach. Zawsze wychodzi i gra koncert tak, jakby miał być
ostatnim w jego życiu.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwZgWTGAu36q_HsLbN0RbjKWMUs1vE9cIHyJpCoAiirlw2v8eKRETS2TtSn7kNq_1-3EZF3yFkKvacP18og7dejSsGfJpr1ZYU6gC0zbBI8FNtTEKb1mvFfyzDUNRToR5KrpoMUYxH5Y3enAWoFmOIrFwPH9Iy0dUQLHtOi3n_sNOQMXwZMP5NiGNKfD8/s961/650c22f5a3ba3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="692" data-original-width="961" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwZgWTGAu36q_HsLbN0RbjKWMUs1vE9cIHyJpCoAiirlw2v8eKRETS2TtSn7kNq_1-3EZF3yFkKvacP18og7dejSsGfJpr1ZYU6gC0zbBI8FNtTEKb1mvFfyzDUNRToR5KrpoMUYxH5Y3enAWoFmOIrFwPH9Iy0dUQLHtOi3n_sNOQMXwZMP5NiGNKfD8/s320/650c22f5a3ba3.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Koncert
w ramach MTV Unplugged jest ukoronowaniem jego ciężkiej pracy w ostatnich
latach. Wszystko było dopięte na ostatni guzik. Fantastyczna scenografia, która
przeniosła nas do amerykańskiego, przydrożnego motelu, nastrojowe oświetlenie,
bardzo dobrze zagrany koncert – to zasługa całego fantastycznego zespołu
muzyków. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kontakt
z publicznością był fantastyczny. Hit za hitem, do tego niespodzianka w postaci
ciekawie zaaranżowanego coveru piosenki Roberta Gawlińskiego „Nie stało się
nic”.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nic
dodać, nic ująć. Rewelacyjny koncert.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dzięki
Basiu za idealnie trafiony urodzinowy prezent! Zresztą Ty wiesz!<o:p></o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kasia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-55100388058486186042023-11-01T07:18:00.002+01:002023-11-01T07:18:31.952+01:00„Znachor” - Lepsze jest wrogiem dobrego.<p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zobaczyłam
nowego „Znachora” i napiszę tak: jestem w stanie wytrzymać powtórki „Znachora”
Hoffmana zawsze i wszędzie, a trzeba przyznać, że było ich w TV zawsze wiele,
ale nie <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>poczuję tego samego sentymentu
do wersji Netflixa.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Niby
widzimy tu bogatszą wersję opowieści, rozbudowany wątek chirurga i męża
Wilczura, rozbudowany wątek Marysi, która planuje studia, obserwujemy czarny
charakter - Dobranieckiego, jest coś dla wielbicieli zmysłowości - sceny seksu i
natury - panoramy polskiej wsi, jest bogata jak na Netflixa scenografia i
kostiumy, ale…</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jakoś
w pewnym momencie brakuje<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>tego, co było
traktowane dotąd jako szmirowate… Pozbawiono widza rodziny Prokopa i rzekomego
fatum na jego rodzinie, ściętych róż z ogrodu Czyńskich, rzuconych pod nogi
Marysi, siwej grzywki młodego hrabiego po powrocie ze Szwajcarii, w końcu sceny
w sądzie wymyślonej przez Hoffmana: </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">„Szanowni
Państwo, Wysoki Sądzie, to jest profesor Rafał Wilczur”.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Historia
jest solidnie zagrana, L. Lichota (Wilczur) i A. Szymańczyk (Zocha) stworzyli
dobrą parę aktorską. Rola Zochy, młynarzowej jest jedynym, z nowych wątków,
udanym pomysłem, choć nie wiadomo czy realnym i wiarygodnym. Szkoda nam B.
Dykiel i jej rubasznej Soni.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8L-9mrsN7ObnC7qYc7oba6TLR00ILqI_ZrZE1Q203SNHT1QSmE1SwkTjEOUCmNxdcsfSfbo9D_fzPGSbMSxAd6KkmXTyCPZo1ShYmRqGjeK6fw_GdfmcqImiri1BqwP10-Au-R2hry-lO0KTcUFmrlHi-OgxOs4mZ7bWm4YaaYsIbZdukp6fCqcY83r8/s1200/image002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8L-9mrsN7ObnC7qYc7oba6TLR00ILqI_ZrZE1Q203SNHT1QSmE1SwkTjEOUCmNxdcsfSfbo9D_fzPGSbMSxAd6KkmXTyCPZo1ShYmRqGjeK6fw_GdfmcqImiri1BqwP10-Au-R2hry-lO0KTcUFmrlHi-OgxOs4mZ7bWm4YaaYsIbZdukp6fCqcY83r8/s320/image002.jpg" width="320" /></a></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jerzy
Bińczycki jest jednak dla mnie niedościgniony.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Najbardziej
brakowało mi muzyki Piotra Marczewskiego ze „Znachora” 1981, tak samo
niepokojącej, co ilustracyjnej. Melodia pozytywki przewijała się przez cały
film - nadawała klimat retro tej historii i budowała napięcie w chwilach
nawrotów pamięci bohatera.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Doceniam
wysiłek Netflixa, historia Dołęgi - Mostowicza genialna, trudno się nie skusić,
ale…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Doceniam
próbę, ale konkurencja z Hoffmanem jest zawsze bardzo trudna…<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiay5v3KjJ_qLre1uIyvpkqagKIyTdAKbEbvn2d3UeC2LmzFYtMie1wtVSIu_2IKYJeGLwq3jcgzj-m_iicXqQIruMQ26JsNsLt9lOXGtc_HKu5Bi4j4mSps-WFAlGmIXEIU3PgPeS6kZ3EARWSux9S07ugYgIxtruQPABnfo4rE1NL_ouc3FFqrHS59T8/s1060/image001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1060" data-original-width="715" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiay5v3KjJ_qLre1uIyvpkqagKIyTdAKbEbvn2d3UeC2LmzFYtMie1wtVSIu_2IKYJeGLwq3jcgzj-m_iicXqQIruMQ26JsNsLt9lOXGtc_HKu5Bi4j4mSps-WFAlGmIXEIU3PgPeS6kZ3EARWSux9S07ugYgIxtruQPABnfo4rE1NL_ouc3FFqrHS59T8/s320/image001.jpg" width="216" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Małgosia<o:p></o:p></span></p><br /><p></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-35445303790694888552023-10-27T07:02:00.004+02:002023-10-27T08:13:49.068+02:00Błędy w szkole są ok! <p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Żyjemy
w kulturze błędu. Szukamy omyłek, niedociągnięć w pracach uczniów, stawiamy je
w centrum naszej uwagi. Podkreślamy, przekreślamy, komentujemy krytycznie.
Przekazujemy uczniom w ten sposób sygnał, że błędów należy za wszelką cenę
unikać, kojarzą się bowiem z niepowodzeniem, porażką. Negatywne doświadczenie
błędu wpływa na samoocenę uczniów. Osłabia ich wiarę w siebie, sprawia, że –
chcąc uniknąć pomyłek – nie podejmują jakiejkolwiek aktywności. A jeśli już
popełnią błąd, robią wszystko, aby go ukryć…<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Błędy
jednak tak naprawdę pokazują, czego uczniowie po prostu jeszcze nie wiedzą, ale
także to, nad czym warto pomyśleć, by odkryć coś nowego.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Alexander
Fleming odkrył penicylinę, bo miał bałagan w laboratorium. Thomas Edison wciąż
produkował nieświęcące żarówki, aż w końcu – po 10 tys. prób! – udało mu się.
Co by było, gdyby się poddał? Gdyby się zniechęcił po pierwszym błędzie? <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOBol-2rcVcN5pyU9rMrIA-flqkYnkEuvW3wNFZTNmgrjY_MKqEMp4Oa5D5I_HD3T-SKN2S_vifN7zqvNlzukWrUPHyIrVz8KPNcKZcucXZv56IvfN9Glpz81UzdnpolF3uRhUNi0LwzcwE1DM7GfOy4zGuNq7L_FpV-t8w8jmzj9sn4JSGMgcLfqLiB4/s640/mistake-1966448_640.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="409" data-original-width="640" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOBol-2rcVcN5pyU9rMrIA-flqkYnkEuvW3wNFZTNmgrjY_MKqEMp4Oa5D5I_HD3T-SKN2S_vifN7zqvNlzukWrUPHyIrVz8KPNcKZcucXZv56IvfN9Glpz81UzdnpolF3uRhUNi0LwzcwE1DM7GfOy4zGuNq7L_FpV-t8w8jmzj9sn4JSGMgcLfqLiB4/s320/mistake-1966448_640.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Już
od najmłodszych lat warto kształtować u uczniów nawyk pracy z błędem. A więc
nie piętnować, lecz zachęcać do analizowania własnych pomyłek i wyciągania z
nich wniosków, jak nie popełnić ich kolejny raz. Kluczowa jest więc zmiana
naszego nastawienia do błędów i docenienie ich edukacyjnego waloru. Jeśli uczniowie
dostrzegą, że mają prawo do błędu, że inni także je popełniają, poczują się
bezpiecznie. Dzięki temu łatwiej im będzie podejmować ryzyko, z odwagą
poszukiwać różnych – także nietypowych – sposobów rozwiązania stawianych przed
nimi zadań i problemów.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Chodzi
więc o to, by pokazać, że błędy to nic strasznego. Chcę by uczniowie się z nimi
oswoili, by zamiast strachu mieli w głowie myśl: Poprawię! Mój nauczyciel w końcu
chcę, żebym się tego nauczył! Da mi szansę! Oczywiście to działa w obie strony.
Nauczyciel ma również prawo do błędu. Ma prawo czegoś nie wiedzieć. Jestem
zachwycona, gdy uczeń mnie czymś zaskoczy, a ja z chęcią coś doczytuje czy
sprawdzam.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Sama uczę się tego prawa.
Prawa do braku bycia perfekcyjną. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Edukacja
potrzebuje zmiany. Zmiany, by szkoła nie kojarzyła się ze strachem, a z wielką
szansą na odkrywanie zawiłości tego świata. <o:p></o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia
<o:p></o:p></span></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaoXDzSFIoKgfm8CUNLjJF4CN6SBGgE3uK8eSEH64MegNc_kgfGs3E0o4wjvbIIKsXR22tGzlHDVR3VgiETrV6ZqZgdBlIKjubU9WVkyJdFkiQfXOh0Y420jIcT-TFRrd0O2yfRub2S5c4fX8HvaWfcx1pUsnpE0mfTXOFzM9aVandBpSk3tpr4vNlpcw/s300/b%C5%82%C4%85d-290x300.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="290" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaoXDzSFIoKgfm8CUNLjJF4CN6SBGgE3uK8eSEH64MegNc_kgfGs3E0o4wjvbIIKsXR22tGzlHDVR3VgiETrV6ZqZgdBlIKjubU9WVkyJdFkiQfXOh0Y420jIcT-TFRrd0O2yfRub2S5c4fX8HvaWfcx1pUsnpE0mfTXOFzM9aVandBpSk3tpr4vNlpcw/s1600/b%C5%82%C4%85d-290x300.jpg" width="290" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-8692761680908748202023-10-25T07:39:00.006+02:002023-10-25T07:39:50.708+02:00Mediacje w szkole. Jestem na TAK!<p style="text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Zwykło się mówić o mediacjach jako o
alternatywnym sposobie rozwiązywania sporów.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;">Wydaje mi się, że ilość i częstość
sporów w szkole wymaga zmiany kwalifikacji. Mediacje są jedyną możliwością
zapanowania nad sponfliktowanymi uczniami, jedyną szansą na zakończenie sporu
bez orzekania o winie, bez żalu i poczucia niesprawiedliwości.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;">Zaraz po pandemii i zdalnym nauczaniu
można było zaobserwować zanik umiejętności komunikacyjnych, który zaważył na
rozwiazywaniu konfliktów wśród rówieśników. Jednocześnie powrót do codziennego
życia w społeczności szkolnej generował nieporozumienia i stany zapalne.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;">Obserwowalismy zachowania, które
eskalują spór np. postawienie na swoim za wszzelką cenę, narzucanie swojego
stanowiska, stereotypy w mysleniu, wrogość, słaba komunikacja. Okazało się, że
większość młodych ludzi reaguje na konflikt ignorowaniem, unikaniem bądź
zaciekłą walką.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;"><v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape alt="2 800+ ilustracji, beztantiemowych grafik wektorowych i klipartów z kategorii Mediacja - iStock" id="Obraz_x0020_5" o:spid="_x0000_i1027" style="height: 299.4pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 453.6pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata cropbottom="10758f" croptop="3592f" o:title="2 800+ ilustracji, beztantiemowych grafik wektorowych i klipartów z kategorii Mediacja - iStock" src="file:///C:/Users/KATARZ~1/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image001.jpg">
</v:imagedata></v:shape></span><strong><span style="background: white; font-size: 12.0pt; font-weight: normal; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;"><o:p></o:p></span></strong></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><strong><span style="background: white; font-size: 12.0pt; font-weight: normal; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;"><o:p> </o:p></span></strong></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><strong><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRCvJ78KGvtitGp3zEtpy2tu2ysekMwVPkW_FI_sTGCEYe_sjSPnErAT6Cm9kVh7tzm3JNYKak5lCOdsJSPK7QR9NNGIuAtYkq4WpkJcrjEE8da_YjCnsf0KZgJjkwdLnJGzE-6IkfEt5fEnE0tQ_8G_QIurFzc6QKIMur6O0zH-Kwxm11CzVYa-LVODc/s612/image001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="517" data-original-width="612" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRCvJ78KGvtitGp3zEtpy2tu2ysekMwVPkW_FI_sTGCEYe_sjSPnErAT6Cm9kVh7tzm3JNYKak5lCOdsJSPK7QR9NNGIuAtYkq4WpkJcrjEE8da_YjCnsf0KZgJjkwdLnJGzE-6IkfEt5fEnE0tQ_8G_QIurFzc6QKIMur6O0zH-Kwxm11CzVYa-LVODc/s320/image001.jpg" width="320" /></a></strong></div><div style="text-align: justify;">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jaka
jest rola mediatora? W warunkach szkolnych rola mediatora rówieśniczego
sprowadza się do prowadzenia mediacji: uczeń-uczeń, mediatora szkolnego do
mediacji: uczeń - nauczyciel, nauczyciel -nauczyciel, dyrektor - nauczyciel.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Po
pierwsze, pomaga stronom przeanalizować swoją postawę i zwerbalizować swoje
oczekiwania. Po drugie, pomaga zrozumieć racje drugiej strony i emocje
towarzyszące konfliktowi. W końcu pomaga znaleźć satysfakcjonujące obie strony
rozwiązanie. Cechy mediacji to przede wszystkim dobrowolność, poufność,
bezstronność, neutralność.<o:p></o:p></span></p></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 150%; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-outline-level: 2; text-align: justify;"><span style="color: #555555; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYmmIVubJ2T-fyvR5LzEPDnKoI9ej9EVlER-WgRPMDow5HZQqpfsgHHbVI_U0PB4boMQDCa3erx22NMZZ4Uc0WvY664SA2YqCcaZzOjlcAhoqx78KXT8PODSSvlwghWoo8tghfUGvOvyTjS06pjDmMsd-QBjXSNf5ipR0MJ4WkwNtr-OC-mIRc-vZ1SSo/s600/image002.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="600" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYmmIVubJ2T-fyvR5LzEPDnKoI9ej9EVlER-WgRPMDow5HZQqpfsgHHbVI_U0PB4boMQDCa3erx22NMZZ4Uc0WvY664SA2YqCcaZzOjlcAhoqx78KXT8PODSSvlwghWoo8tghfUGvOvyTjS06pjDmMsd-QBjXSNf5ipR0MJ4WkwNtr-OC-mIRc-vZ1SSo/s320/image002.png" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;"><o:p> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf6fK2-ohG5VQ0MQLxug3YjQz08jotLL-46WDld8PXUPEeoA-MXYMfroQ7bdwUCYPNmfjfGooG93x_XrWPeRBJjNhvD4UHr4g11mc89yzPLlKUPm_cRG6fMH7XJ4TrFcs69WzX9rzf3sPY6BySFctZfibErrVGe43H5eDqm7d9BAiLVWqF6E4m1NMsuDo/s1600/image003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1236" data-original-width="1600" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf6fK2-ohG5VQ0MQLxug3YjQz08jotLL-46WDld8PXUPEeoA-MXYMfroQ7bdwUCYPNmfjfGooG93x_XrWPeRBJjNhvD4UHr4g11mc89yzPLlKUPm_cRG6fMH7XJ4TrFcs69WzX9rzf3sPY6BySFctZfibErrVGe43H5eDqm7d9BAiLVWqF6E4m1NMsuDo/s320/image003.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-size: 12pt; text-align: right;"> </span></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-language: PL; mso-no-proof: yes;">Małgosia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-5988332726417671062023-10-22T07:49:00.007+02:002023-10-22T08:08:41.359+02:00„Siostry!” w Teatrze Nowym - subiektywna recenzja<p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Spektakl
„Siostry!” w reżyserii dyrektora Teatru Nowego Piotra Kruszczyńskiego to dowód
na to, że dzieła wybitne aktualne są w każdym miejscu i czasie.<span></span></span></p><a name='more'></a> <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Głównymi
bohaterkami „Sióstr!” na podstawie dramatu Czechowa „Trzy siostry” są Irina
(Malwina Goehs), Masza (Marta Herman) i Olga (przejmująca Edyta Łukaszewicz).
Każda z nich przeżywa własny dramat, a świat, w którym przyszło im żyć, jest
nie do zniesienia. Wszystkie mieszkają w jednym domu i za wszelką cenę próbują
się stąd wyrwać. Jednym z lokatorów jest również brat Andrzej (Łukasz Schmidt),
ponad wszystko kochający swoją żonę Nataszę (Oliwia Nazimek). I to właśnie ona
odegra ważną rolę w tej historii. Uwagę przykuwa Tuzenbach (Hubert Miłkowski),
osoba transpłciowa, będąca w związku z najmłodszą z sióstr, Iriną. Obserwacja
tych wszystkich bohaterów, ich zachowań i kolejnych wyborów to pretekst do dyskusji
na temat patriarchatu, feminizmu, kreowaniu nowych hierarchii oraz ewolucji
podziału ról społecznych ze względu na płeć.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj62Fmfnw9yxijeBeNUtYwOSxitjFTumMMQQTKo5orninH_MFmpOn9Szb_g_bieNAms9VKDMrWbemB_03aNPaarH15Snfp2rH8skrllcXm3uQv-hJhDoIP0zA5kX0LbEmnhGMlmdnN8hJoR2nYV8P7DOAwvX4uY2h-xRn4ig03c2Y_PfMiEvdOx99dH6FE/s1024/siostry_11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj62Fmfnw9yxijeBeNUtYwOSxitjFTumMMQQTKo5orninH_MFmpOn9Szb_g_bieNAms9VKDMrWbemB_03aNPaarH15Snfp2rH8skrllcXm3uQv-hJhDoIP0zA5kX0LbEmnhGMlmdnN8hJoR2nYV8P7DOAwvX4uY2h-xRn4ig03c2Y_PfMiEvdOx99dH6FE/s320/siostry_11.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Spektakl
to przede wszystkim zapadające w pamięć kreacje aktorskie. Edyta Łukaszewska
jako Olga z pozoru emanuje spokojem, ale widać w niej poczucie bezradności i
strachu przed demonami przeszłości. Marta Herman w roli Mszy przyciąga wzrok
pozorną pewnością siebie, jednocześnie idealnie pozwala widzowi odczuć dramat,
jaki przeżywa w związku z nieszczęśliwym zakochaniem i beznadziejnym małżeństwem.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Malina
Goehs z kolei ukazała Irinę jako zagubioną osobę, która z jednej strony kreuje
się na wyzwoloną feministkę, z drugiej potrzebuje bliskości, ciepła,
zrozumienia. Kluczowym momentem ukazującym jej postać jest scena z książkami, w
której musi zadecydować, co dalej z Tuzenbachem (Miłkowski) - postacią
najbardziej tragiczną, rozdartą między dwoma światami, niepotrafiącą odnaleźć
się w żadnym z nich. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCK6PiE5suhFvBDX5zEOfg6mKII7R9zBwERhaMcjRyhSG1HX9unlQ1Jh9prbKmjxwNWr9TkvuoQszn4XX5yp4GZF5fGeHwRQMEfuWMA-6lyg90sDMVFLdADHXo23WCu_eUb8gzk_RpapmD_htt3e5Bi82s_2IclvqXgj3QqCZl4-8jQXt-OluoPJ78fuI/s1024/siostry_12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCK6PiE5suhFvBDX5zEOfg6mKII7R9zBwERhaMcjRyhSG1HX9unlQ1Jh9prbKmjxwNWr9TkvuoQszn4XX5yp4GZF5fGeHwRQMEfuWMA-6lyg90sDMVFLdADHXo23WCu_eUb8gzk_RpapmD_htt3e5Bi82s_2IclvqXgj3QqCZl4-8jQXt-OluoPJ78fuI/s320/siostry_12.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Aktorstwo
na wysokim poziomie zaprezentował Łukasz Schmidt w roli Andrzeja, samotnego,
zdominowanego przez żonę niedocenionego mężczyzny, na co dzień obcującego z niestabilną
Nataszą, co idealnie pokazała grająca ją Oliwia Nazimek. Zbigniew Grochal jako
Wierszynin grał pewnie, naturalnie, jakby ta rola była dla niego stworzona.
Warto też wspomnieć o przezabawnej, fantastycznej Annie Langner, a także
tragikomicznej i dopracowanej w najdrobniejszym szczególe kreacji Janusza
Andrzejewskiego.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Za
bardzo ascetyczną scenografię odpowiedzialni byli Piotr Kruszczyński oraz Lidia
Stachowska. Na scenie niewiele, dzięki czemu widz mógł się skupić przede
wszystkim na poszczególnych postaciach. Widzimy w zasadzie tylko pomieszczenie
oraz drzwi po prawej i lewej stronie, przez które przechodzą kolejne osoby. Na
środku umieszczono duży ekran, na którym co jakiś czas wyświetlane są monologi
poszczególnych bohaterów, dopełniające obraz psychologiczny postaci. Moją uwagę
przykuwały niepozorne baloniki, które tkwią w bezruchu, ale wraz z rozwojem
sztuki pękają, znikają (odlatują), to znów się pojawiają, przemieszczają się w
porządku, ale zazwyczaj w chaosie. Tak samo jak bohaterowie dramatu, z których powoli
schodzi powietrze, którzy pękają, zaczynają się otwierać.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhPF27O2crk62ZVjCxtfNgphGGa7gEluTYVAfIv1LOydo4rsh6gO7hVthh0YO6h6v_8C9cR2fF9vTK9yfaj-SeD8lqjlKX-kyxQYkLB5c7J4GwnHY1FZTxhEO9jLQS4PEvUbv68FlK7hyphenhyphenwgebLJ430oMUoNhg79bUd4Qz7tqwUiYjhTJVeU70KKZVGx7Y/s1024/siostry_8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhPF27O2crk62ZVjCxtfNgphGGa7gEluTYVAfIv1LOydo4rsh6gO7hVthh0YO6h6v_8C9cR2fF9vTK9yfaj-SeD8lqjlKX-kyxQYkLB5c7J4GwnHY1FZTxhEO9jLQS4PEvUbv68FlK7hyphenhyphenwgebLJ430oMUoNhg79bUd4Qz7tqwUiYjhTJVeU70KKZVGx7Y/s320/siostry_8.jpg" width="320" /></a></div><br /></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Totalnie inna jest scenograficzna
odsłona epilogu, którą można uznać za pomost do innego spektaklu Nowego - „Wiśniowego
sadu”. Niezwykle klimatyczna i zapadająca w pamięć okazała się również muzyka
autorstwa Pawła Dampca.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjan5Lsl0_H5lYrQdDW4iZ6k3dydZkLAetdYYXoXgDY4DXJbD5JhUeaYvqStRJ89BsAj91wgkrqvUuzcBERc0B4lYtmr4t2iAkJwNyTfNKIOpl9AC10lzg02M81BrsEXp_uR1dpf-g-L9tghfpXQ6NK3FBDtHBkayxC_3lhTSbLnrooTiFNU1uuDDJS_KE/s1024/siostry.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjan5Lsl0_H5lYrQdDW4iZ6k3dydZkLAetdYYXoXgDY4DXJbD5JhUeaYvqStRJ89BsAj91wgkrqvUuzcBERc0B4lYtmr4t2iAkJwNyTfNKIOpl9AC10lzg02M81BrsEXp_uR1dpf-g-L9tghfpXQ6NK3FBDtHBkayxC_3lhTSbLnrooTiFNU1uuDDJS_KE/s320/siostry.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Siostry!”
to spektakl niestandardowy i na wskroś współczesny. Tekst Czechowa posłużył
twórcom do stworzenia zupełnie nowej sztuki, w której najważniejsi są bohaterowie
z ich problemami, przeszłością, brakiem zrozumienia. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhewNp6tjS5bFUO2AVClhNEI9Rhow0-yoTZpreTmJ1HPMMCq5URechVyJLAVV2A7lhXnN8EqLzQBWAe0ZkByVJMB9jxhlFZgqul-3AWhreAT_u5UFvn22uM8v7HzBahJGQimtIcC3oF26RvyMd3a5forqHUHlGPR5J6hkNwcZgfQOT_gPNvnZoFdq1pVaU/s1200/siostry%20(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="832" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhewNp6tjS5bFUO2AVClhNEI9Rhow0-yoTZpreTmJ1HPMMCq5URechVyJLAVV2A7lhXnN8EqLzQBWAe0ZkByVJMB9jxhlFZgqul-3AWhreAT_u5UFvn22uM8v7HzBahJGQimtIcC3oF26RvyMd3a5forqHUHlGPR5J6hkNwcZgfQOT_gPNvnZoFdq1pVaU/s320/siostry%20(1).jpg" width="222" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">W
końcu po twórczość Czechowa chętnie sięgają twórcy na całym świecie. Dramaturg
bowiem przenikliwą i ponadczasową analizą tragikomizmu wpisanego w ludzki los
jest ciągle aktualny, czego ten spektakl jest dowodem.<o:p></o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-89382198787529553612023-10-13T07:33:00.003+02:002023-10-13T07:33:34.607+02:00Urodziny bloga oraz podsumowanie kolejnego roku<p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nasz
blog ma 8 lat! Same nie możemy w to uwierzyć! Mamy nadzieję, że nasza przygoda
z dzieleniem się naszą pasją będzie trwała!<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Tradycyjnie
koniec października to blogowe podsumowanie kolejnego roku działalności.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Pomysły na lekcje, egzaminy <o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Dziady”
cz. II<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/11/dziady-cz-ii-reaktywacja.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Dziady, cz. II”- reaktywacja (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Magiczne
drzewo. Czerwone krzesło”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/12/magiczne-drzewo-czerwone-krzeso-na.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło” na lekcjach języka
polskiego (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Katedra”
Jacka Dukaja<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/12/katedra-jacka-dukaja-jako-lektura.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Katedra” Jacka Dukaja jako lektura obowiązkowa
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Sanah
i Szymborska<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Cz.
I <a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/01/sanah-i-szymborska.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sanah i Szymborska (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Językowy
obraz świata<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/01/jezykowy-obraz-swiata.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Językowy obraz świata (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Tango”
na plakatach <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/tango-na-plakatach.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Tango” na plakatach (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Muzyczna
powtórka przed egzaminem<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/muzyczna-powtorka-przed-egzaminem.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Muzyczna powtórka przed egzaminem
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Matura
– analiza tematu<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/05/matura-2023-analiza-tematow-z-poziomu.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Matura 2023 - analiza tematów z poziomu podstawowego
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Lekturowe
teledyski<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/lekturowe-teledyski.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Lekturowe teledyski (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zmiany
w ocenianiu <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/zmiany-w-zasadach-ocenia-e8.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Zmiany w zasadach oceniania E8 (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kasztany
i Księga Koheleta<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/10/eksperyment-z-kasztanami-ksiega-koheleta.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Eksperyment z kasztanami - Księga Koheleta
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Praca wychowawcza, relacje<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Rodzic
– nauczyciel <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/11/nauczyciel-kontra-rodzic-czy.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Nauczyciel kontra rodzic - czy porozumienie jest możliwe?
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">List
do maturzystów<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/04/list-do-maturzystow.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: List do maturzystów (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Filmy<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Johnny”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/12/po-prostu-johnny.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Po prostu Johnny... (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Żeby
nie było śladów”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/01/zeby-nie-byo-sladow-recenzja-filmu.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Żeby nie było śladów” – recenzja filmu
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Teatr<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Najlepsze
spektakle roku 2022<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/01/najlepsze-spektakle-muzyczne-2022-roku.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Najlepsze spektakle muzyczne 2022 roku
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Wesele”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/wesele-mikoaja-grabowskiego-subiektywna.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Wesele” Mikołaja Grabowskiego - subiektywna recenzja
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Piękna
i bestia”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/piekna-i-bestia-kolejny-musical-przez.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Piękna i bestia” – kolejny musical przez wielkie M!
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Kilka
dziewczyn. Some girl(s)”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kasia:
<a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/kilka-dziewczyn-some-one-girls-w.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Kilka dziewczyn. Some girl(s)” – w Teatrze Nowym rządzą
kobiety! (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Małgosia:
<a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/kilka-dziewczyn-some-girls-ponowne.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Kilka dziewczyn. Some girl(s)”- ponowne spojrzenie…
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Macocha”
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/05/macocha-spektakl-ktory-uwiera.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Macocha” – spektakl, który uwiera
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Teatrzyk
Zielona Gęś czyli wstrząs metafizyczny w piętnastu konwulsjach”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/gaczynski-nadal-aktualny.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Gałczyński nadal aktualny (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Sen
nocy letniej”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/dokadnie-tego-sie-spodziewaam-sen-nocy.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Dokładnie tego się spodziewałam! „Sen nocy letniej” w
Teatrze Nowym (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Deszczowa
piosenka”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/swiatowy-poziom-deszczowej-piosenki.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Światowy poziom „Deszczowej piosenki”
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Cykl Sprawdzam! Metody Radka
Koterskiego<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wprowadzenia<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/panie-radosawie-kotarski-sprawdzam.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Panie Radosławie Kotarski – sprawdzam!
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
ciekawskiego dziecka<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/metoda-ciekawskiego-dziecka.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Metoda ciekawskiego dziecka (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
terminatora<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/sprawdzam-po-raz-drugi-metoda.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz drugi! Metoda terminatora
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
testu zdarzeniowego <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/sprawdzam-po-raz-trzeci.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz trzeci! (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
fiszek<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/sprawdzam-po-raz-czwarty-metoda-fiszek.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz czwarty! Metoda fiszek
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
tancerki <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/sprawdzam-po-raz-piaty-metoda-tancerki.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz piąty! Metoda tancerki
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
zmiany miejsca<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/sprawdzam-po-razz-szosty-metoda-zmiany.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz szósty! Metoda zmiany miejsca
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
papugi<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/04/sprawdzam-po-raz-siodmy-metoda-papugi.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz siódmy! Metoda papugi
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
majstersztyku<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/04/sprawdzam-po-raz-osmy-metoda.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz ósmy! Metoda majstersztyku
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
króla bosku<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/04/sprawdzam-po-raz-dziewiaty-metoda-krola.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz dziewiąty! Metoda króla boksu
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
walenia<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/05/sprawdzam-po-raz-dziesiaty-metoda.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz dziesiąty - Metoda walenia
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
pałacu pamięci<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/05/sprawdzam-po-raz-jedenasty-metoda-paacu.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz jedenasty - Metoda pałacu pamięci
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
immersji<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/05/sprawdzam-po-raz-dwunasty-metoda.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz dwunasty - Metoda immersji
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Metoda
nauczyciela</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/sprawdzam-po-raz-trzynasty-metoda.html" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Sprawdzam po raz trzynasty - Metoda nauczyciela
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wydarzenia<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Debata
„Język a wojna” <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/02/jezyk-wojna-poznanska-debata-jezykowa.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: „Język a wojna” - Poznańska Debata Językowa
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Międzynarodowy
Dzień Teatru<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/03/miedzynarodowy-dzien-teatru.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Międzynarodowy Dzień Teatru (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Koncert
Muzyki Filmowej i Epickiej - Visual Concert<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/04/polonistki-po-godzinach-koncert-muzyki.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Polonistki po godzinach - Koncert Muzyki Filmowej i
Epickiej - Visual Concert (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nowy
mural<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/jezeli-poznan-to-jezycjada-nowy-mural.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Jeżeli Poznań, to Jeżycjada! Nowy mural na ul. Słowackiego
62 (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Książki<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Nic
zwyczajnego”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/duet-niezwyky-szymborska-i-rusinek.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Duet niezwykły - Szymborska i Rusinek (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Nie
bój się, wypłyń na głębie…”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/nadzieja-nigdy-nie-umiera-recenzja.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Nadzieja nigdy nie umiera… - recenzja książki
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wspomnienia<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Babcia
Zosia <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/10/babcia-zosia.html">Lubimy uczyć!
taK&Mamy: Babcia Zosia... (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Papieska
pastorałka – Jan Nowicki<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/12/tyle-i-az-tyle.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Tyle i aż tyle... (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Krzysztof
Globisz<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/09/krzysztof-globisz-aktor-na-zawsze.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Krzysztof Globisz - aktor na zawsze…
(lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Życzenia<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Boże
Narodzenie<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2022/12/boze-narodzenie-2022.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Boże Narodzenie 2022 (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wielkanoc
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/04/wielkanoc-2023.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Wielkanoc 2023 (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dzień
Dziecka<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://lubimyuczyc.blogspot.com/2023/06/dzien-dziecka-2023.html">Lubimy
uczyć! taK&Mamy: Dzień Dziecka 2023 (lubimyuczyc.blogspot.com)</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLAOJVAvdT1xfTt9Lhx1acVF5aAmIBRSa4YgQhr6dglDh1asa2cYAbIJNohSiySr7pblO2VWxN6rWKmNDG4lUZ5Rh1pHIDhlRHFNHEi2cRXO12MZnumrefRh2p-DP5mSEVkYo6KqewDKS0HeKGFXKlOahH81HUWKW1h1xDDLpFB0SDjeH8PcxPnuQq0CE/s1134/balon-foliowy-18-cali-ql-rnd-teczowe-konfetti-8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="927" data-original-width="1134" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLAOJVAvdT1xfTt9Lhx1acVF5aAmIBRSa4YgQhr6dglDh1asa2cYAbIJNohSiySr7pblO2VWxN6rWKmNDG4lUZ5Rh1pHIDhlRHFNHEi2cRXO12MZnumrefRh2p-DP5mSEVkYo6KqewDKS0HeKGFXKlOahH81HUWKW1h1xDDLpFB0SDjeH8PcxPnuQq0CE/s320/balon-foliowy-18-cali-ql-rnd-teczowe-konfetti-8.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kasia
i Małgosia <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p><br /></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"></div>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-81997928717228765462023-10-04T11:10:00.002+02:002023-10-04T11:10:19.698+02:00Eksperyment z kasztanami - Księga Koheleta <p style="text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Księga
Koheleta to księga trudna. Wymaga dokładnej analizy, tłumaczenia, żmudnej
polonistycznej pracy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Moim
podsumowaniem rozważań był eksperyment inspirowany udostępnianym miliony razy
na całym świecie filmikiem „A Valuable Lesson For A Happier Life” - miniwykładem
filozoficznym pewnego profesora.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Na
lekcję przyniosłam przezroczystą szklankę, kasztany i cukier. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaeAN6tBa74D_cLLYtIuxNTdPswv4YzZN6Q_Lz-PTujoPjrpCduA0j2A4hP4CVL4KpvwOJF7K388Zc8Yp71wEAdjOXG6zeTSs43yVPvJBN2wl4iK1fe8cYmBX1BmSNtVeYXgqnZh0lEmfeYgQNLqYg64SOFQ9_JJUuzwNvL8kUnWMsuffPt2Boxw8ABco/s2048/380024582_645385714243958_7747679614442543705_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaeAN6tBa74D_cLLYtIuxNTdPswv4YzZN6Q_Lz-PTujoPjrpCduA0j2A4hP4CVL4KpvwOJF7K388Zc8Yp71wEAdjOXG6zeTSs43yVPvJBN2wl4iK1fe8cYmBX1BmSNtVeYXgqnZh0lEmfeYgQNLqYg64SOFQ9_JJUuzwNvL8kUnWMsuffPt2Boxw8ABco/s320/380024582_645385714243958_7747679614442543705_n.jpg" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUtnVdtUpR9hjYpr9sA9BAldImcVihO1pX32x-3299DhfKQ3ja8Sh62RBrbJihZ1bIBOceJZHF6YnQy3wLAb8Iq9O_KDBEqDootCP7oHKjNISMR55l-eFBvAO7GHfW_PFJcTMmyUCK8Xv3S4ZO_tk0RUKVHJshJvgrbfOe9zVcUU-lqNHYy0Ax19zDTSA/s2048/380356391_1353260682279222_7202265312947689479_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUtnVdtUpR9hjYpr9sA9BAldImcVihO1pX32x-3299DhfKQ3ja8Sh62RBrbJihZ1bIBOceJZHF6YnQy3wLAb8Iq9O_KDBEqDootCP7oHKjNISMR55l-eFBvAO7GHfW_PFJcTMmyUCK8Xv3S4ZO_tk0RUKVHJshJvgrbfOe9zVcUU-lqNHYy0Ax19zDTSA/s320/380356391_1353260682279222_7202265312947689479_n.jpg" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfsw5TzdDlY9B0P0x_Up3tBew0zHZ-1UJ9PDkPWdHTrqeajBu2KnbQuDuLpipz7i2Q0EJ0OnGbqj0Cy5blnOT_xQF8xUimYkUVzNjQsKEzIRthjIJbUJSLhtv5WorOfX5FfSCPA0_w0LUKhBhxuFliAIk51LCuncB9UK7UoyzhM7tU9_TAt4ZOYhmrd1U/s2048/380398555_292574003562947_6461475947185546083_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfsw5TzdDlY9B0P0x_Up3tBew0zHZ-1UJ9PDkPWdHTrqeajBu2KnbQuDuLpipz7i2Q0EJ0OnGbqj0Cy5blnOT_xQF8xUimYkUVzNjQsKEzIRthjIJbUJSLhtv5WorOfX5FfSCPA0_w0LUKhBhxuFliAIk51LCuncB9UK7UoyzhM7tU9_TAt4ZOYhmrd1U/s320/380398555_292574003562947_6461475947185546083_n.jpg" width="240" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wrzuciłam
najpierw do słoika kasztany i zadałam pytanie, czy słoik jest pełny. Usłyszałam
odpowiedź twierdzącą. Następnie dorzuciłam kasztanów i ponowiłam pytanie.
Licealiści znów odpowiedzieli, że tak. Następnie dosypałam cukru – wszystko nadal
się mieściło! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wyjaśniłam
uczniom, że szklanka miała odzwierciedlać ich życie. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kasztany symbolizowały zaś <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>rzeczy najważniejsze: rodzinę, przyjaciół,
zdrowie, naukę, sport. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Cukier z kolei to
rzeczy mniej ważne - wartości materialne, rozrywka. Jeśli najpierw wsypiemy go
do słoika, nie zostanie miejsca na kasztany, a więc rzeczy najważniejsze. Jeśli
więc tracimy w życiu czas na mało istotne sprawy, marnujemy swoją energię,
którą moglibyśmy spożytkować na dużo ważniejsze sprawy. Ustalanie priorytetów
jest kluczowe. Tylko wtedy nasze życie nie będzie „marnością”.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Uczniowie
zainteresowali się tematem – to najważniejsze! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span><a href="https://www.facebook.com/watch/?ref=embed_video&v=771228469682457">Film | Facebook</a></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kasia
<o:p></o:p></span></p><br /><p></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-74301668226434170482023-09-30T16:34:00.003+02:002023-09-30T16:34:50.749+02:00Krzysztof Globisz - aktor na zawsze…<p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Obejrzałam
relację wideo Andrzeja Seweryna z Gdyni, (48. Festiwal Polskich Filmów
Fabularnych) podczas przyjęcia Krzysztofa Globisza przez publiczność z jego
krótką, ale mocną wypowiedzią na temat własnej kondycji po udarze.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zobaczyłam
w tym człowieku kwintesencję polskiego aktorstwa, etosu największych polskich
teatrów ze Starym Teatrem z Krakowa na czele, etosu Szkół Teatralnych dla
najwybitniejszych. Zobaczyłam Makbetów, Hamletów, Puków, Don Juanów Globisza,
zawsze na wysokim poziomie, bez taryfy ulgowej. W tym ciężkim wydobywaniu
każdego słowa, usłyszałam piękny głos recytujący wiersze największych polskich
poetów. Ale zobaczyłam tez dramat aktora, któremu odebrano podstawowe narzędzia
aktorskie: sprawne ciało, głos, sprawność intelektualną. Zwłaszcza głos, który był wizytówką Globisza. Potem
oczywiście od razu odszukałam konferencję prasową<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>z Gdyni z filmu ‘”Sny pełne dymu” D.
Kędzierzawskiej i zrozumiałam, że Globisz jest aktorem na zawsze, z pamięcią
czy bez, z głosem czy bez…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=O1hKaU-ivBw">https://www.youtube.com/watch?v=O1hKaU-ivBw</a></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=zSLmWTRdv28">https://www.youtube.com/watch?v=zSLmWTRdv28</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga6nLt9nRDrAbS2uzTJ3cS5QcqA9pbdjQmpT7PzbLXceTwpvqih_RDqcLgiw5MqRLcIJDfCA-PMpgnnTlC1NSvu4_QKwc7NU4S2ySmcJOI6TyxBltk1hEoAxzbocXhBFCTSwBiWFul2HNXj1TnT4gNYLoRLLRkuIC_KE6vu5xXZCESdFbPXL8CC_SRtv8/s1387/image001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="924" data-original-width="1387" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga6nLt9nRDrAbS2uzTJ3cS5QcqA9pbdjQmpT7PzbLXceTwpvqih_RDqcLgiw5MqRLcIJDfCA-PMpgnnTlC1NSvu4_QKwc7NU4S2ySmcJOI6TyxBltk1hEoAxzbocXhBFCTSwBiWFul2HNXj1TnT4gNYLoRLLRkuIC_KE6vu5xXZCESdFbPXL8CC_SRtv8/s320/image001.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Liczne
role filmowe K. Globisza. Tylko te najważniejsze wymieniam:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Danton”,
1983<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Krótki
film o zabijaniu”, 1987<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Dekalog
V”, 1988<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Modrzejewska”,
1989<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Wszystko,
co najważniejsze”, 1992<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Pułkownik
Kwiatkowski”, 1995<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Pan
Tadeusz”, 1999<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Operacja
Samum” 1999<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Wyrok
na Franciszka Kłosa”, 2000<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Weiser”,
2000<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Przedwiosnie”,
2001<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Anioł
w Krakowie”, 2002<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Pornografia,
2003<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Zakochany
Anioł”, 2005<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Jasminum”,
2006<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Katyń”,
2007<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„1920.Bitwa
warszawska”, 2011<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Jack
Strong”, 2014<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Kamienie
na szaniec”, 2014<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Najważniejsze
role teatralne:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Poskromienie
złośnicy” w. Szekspira, teatr PWST, 1980<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Ameryka
F. Kafki, Teatr Polski Wrocław, 1980<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Tragiczna
historia Hamleta księcia Danii” W. Szekspira, Stary Teatr Kraków, 1984<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Życie
jest snem” P. C. de la Barca, Stary Teatr Kraków, 1984<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„
Antygona” Sofoklesa, Stary Teatr Kraków, 1984<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Zbrodnia
i kara” F. Dostojewskiego, Stary Teatr Kraków, 1984<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Zemsta”
A. Fredry, Stary Teatr Kraków, 1986<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Dwaj
panowie z Werony” W Szekspira, Stary Teatr Kraków, 1986<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Don
Juan” Moliera, Stary Teatr Kraków, 1988<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Fantazy
J. Słowackiego, Stary Teatr Kraków, 1991<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Wesele”
S. Wyspiańskiego, Stary Teatr Kraków, 1991<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Dziady,
dwanaście<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>improwizacji”, Stary Teatr
Kraków, 1995<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Faust”
J. H. Goethe, Stary Teatr Kraków, 1997<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Szkoła
zon” Moliera, Stary Teatr Kraków, 2000<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Tango”
Gombrowicza, Stary Teatr, Kraków, 2003<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Makbet”
W. Szekspira, Stary Teatr Kraków, 2004<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Biesy”
F. Dostojewskiego,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>STU, Kraków, 2007<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Ferdydurke”
W. Gombrowicza, Stary Teatr Kraków, 2012<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Wieloryb
The Globe.” M. Makuła, Teatr Stara Łaźnia, 2016<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Liczne
role w Teatrze Telewizji i Teatrze Polskiego Radia.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Aktorstwo
dubbingowe<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>i e-bookowe.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Głos
z krakowskich tramwajów (obok A. Dymnej i G. Turnaua).<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Małgosia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-62947915534102641182023-09-24T08:35:00.001+02:002023-09-24T18:16:51.954+02:00 Światowy poziom „Deszczowej piosenki” <p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Deszczowa piosenka” w Teatrze Muzycznym to prawdziwie
brodwayowska produkcja. Było wszystko, co powinien mieć musical (a nawet więcej),
a zespól Muzycznego to artyści przez duże A.<span></span></span></p><a name='more'></a> <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Pisząc,
że najnowszy spektakl Muzycznego ma coś więcej, mam na myśli wzbogacenie
scenografii o motion design, zrobione przez Karolinę Jacewicz animacje, które są
kropką nad i całej scenografii czy wstawki filmowe idealnie wpisujące się w
klimat czasów rewolucji kinowej lat 20 – tych XX wieku. Stepujący artyści
zachwycali. Wisienką na torcie była natomiast „Deszczowa piosenka”, która naprawdę
była w deszczu! Główny bohater pod koniec utworu był całkowicie mokry! Magia teatru,
magia musicalu!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBsnKnF11JSfzh7gOl4C8TSmC7V7FMVgGFNPhsmlAoNbdcmAC1zze43LHPWWCKLOXa-Dj2WhmxEtvKTuGwVV9I6bnGB78oOVQ7GeqP3XgDerYo-dDGHHQcjkzqsjqddkCz2oQWU-MYoW1kxsD0kRfXlAc__4Vl-XamRkJ60Rk_RH38VdvgJkiCoKXYEtA/s2048/374492512_702618975226519_4729647929719943371_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1363" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBsnKnF11JSfzh7gOl4C8TSmC7V7FMVgGFNPhsmlAoNbdcmAC1zze43LHPWWCKLOXa-Dj2WhmxEtvKTuGwVV9I6bnGB78oOVQ7GeqP3XgDerYo-dDGHHQcjkzqsjqddkCz2oQWU-MYoW1kxsD0kRfXlAc__4Vl-XamRkJ60Rk_RH38VdvgJkiCoKXYEtA/s320/374492512_702618975226519_4729647929719943371_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTEuGIAhLQV9wnlB-1ZJfZYEgu65KONe8KIwjIICspEA0hUcKU1P2Qj5DPgZBwDY-LK8rt3fKVX9-4A1WdDWdMu66Nj_lGMvWjT1JvTgxAh6PROh6NP2HOnQHTNDqA8tknVHWOiKw-WuyvyO81q8Rc-I-Se3g2zluVmzN2IW7YmFalCRP_zvyKxU61Liw/s2048/374498839_702009241954159_2533553433903963466_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1363" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTEuGIAhLQV9wnlB-1ZJfZYEgu65KONe8KIwjIICspEA0hUcKU1P2Qj5DPgZBwDY-LK8rt3fKVX9-4A1WdDWdMu66Nj_lGMvWjT1JvTgxAh6PROh6NP2HOnQHTNDqA8tknVHWOiKw-WuyvyO81q8Rc-I-Se3g2zluVmzN2IW7YmFalCRP_zvyKxU61Liw/s320/374498839_702009241954159_2533553433903963466_n.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Dla
porządku kilka słów o fabule:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Don
Lockwood jest jedną z najpopularniejszych gwiazd kina, a na czerwonym dywanie
pojawia się w towarzystwie swojej filmowej partnerki Liny Lamont. Współpraca na
planie z piękną, lecz kapryśną aktorką komplikuje się, gdy kinematografia
przechodzi rewolucję dźwiękową. Nieprzyjemny głos Liny stawia pod znakiem
zapytania plan stworzenia nowego filmu. Wówczas przyjaciel Dona – kompozytor
Cosmo Brown – wpada na pomysł wykorzystania głosu utalentowanej, lecz jeszcze
niedocenionej artystki Kathy Selden... Plan, sam w sobie ryzykowny, komplikuje
dodatkowo nieodwzajemnione uczucie Liny do Dona oraz zauroczenie aktora pełną
wdzięku i niezależną Kathy…” (opis z ze strony teatru).</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXuIsJvLl3zXdk4JCdE-Mg5wV-2oZftF7WJRfrdm-28Ktk6epGx3MVVUHspPiXJQ0G4vI7YdAlTRtoSfV4_gAW6dLTswF2LgsiRNrr1fJF6wNno1BsqUuUqZF_7TNVvY_hX86JjARmpvZmPnBiHxPn130xOxJO_IHwkCmOaBU137JMki4yxPy1vhEGceA/s1920/-,pic1,1016,212607,377455,with-ratio,16_9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXuIsJvLl3zXdk4JCdE-Mg5wV-2oZftF7WJRfrdm-28Ktk6epGx3MVVUHspPiXJQ0G4vI7YdAlTRtoSfV4_gAW6dLTswF2LgsiRNrr1fJF6wNno1BsqUuUqZF_7TNVvY_hX86JjARmpvZmPnBiHxPn130xOxJO_IHwkCmOaBU137JMki4yxPy1vhEGceA/s320/-,pic1,1016,212607,377455,with-ratio,16_9.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Historia
ta staje się dla twórców poznańskiej wersji przyczynkiem do snucia historii o
kulisach show biznesu, układach, często nieczystych zagrywkach. Wszystko
zagrane perfekcyjnie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Maciej
Podgórzak jako Don, Bartosz Sołtysiak jako Cosmo, Oksana Hamerska jako Katie
byli rewelacyjni zarówno wokalnie, aktorsko, tanecznie, ale i podczas, a może
przede wszystkim, stepowania! Rewelacyjnie w stepowaniu zaprezentowała się
również Ewa Mociak grająca nauczycielkę dykcji. Niezapomniana kreację stworzyła
Anna Lasota jako Lina – to dopiero sztuka zagrać osobę z tak okropną barwą,
sama mając przepiękny głos. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKz7jip9FEgkRJ08GpKdkbRRJo7G6Yp1DXS3WRw-TiAbVV2A7CsqixES9-Qgbtu-08cMuSfEOBHuHmpZpBmtOmtrspoywxECU8hWAH03pnCeuVt5xIlKpgNR_bHX_Jty8ioIjMGdY_m8ThhIp_hwv7rpkKJcc-ui0BOFIGDDEROy3JNDOCPPSp37ge1lQ/s2048/376807208_705430418278708_7056084092333637682_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1363" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKz7jip9FEgkRJ08GpKdkbRRJo7G6Yp1DXS3WRw-TiAbVV2A7CsqixES9-Qgbtu-08cMuSfEOBHuHmpZpBmtOmtrspoywxECU8hWAH03pnCeuVt5xIlKpgNR_bHX_Jty8ioIjMGdY_m8ThhIp_hwv7rpkKJcc-ui0BOFIGDDEROy3JNDOCPPSp37ge1lQ/s320/376807208_705430418278708_7056084092333637682_n.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Wszystkie
utwory wykonane przepięknie!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Od
„Ciach go smykiem”, przez „Ty wybiegłaś ze snu”, elektryzującą
scenę slowmotion podczas imprezy u Simpsona, „tortowe” tancerki, zmysłową
choreografię z „perłami” w „Cudna jak sen”, bardzo efektowny step w „Mojżesz,
czy możesz”, zjawiskowo wykonane „Dzień dobry”, tytułową „Deszczową piosenkę” aż do
sensualnego „Broadway Melody”. Soliści zachwycali głosem, Michał Cyran i Maciej
Glaza odpowiedzialni za choreografię spisali się na medal, a</span> <span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">muzyka
w wykonaniu Orkiestry Teatru Muzycznego w Poznaniu pod dyrekcją Krzysztofa
Herdzina zaskakiwała bogactwem dźwięków i mnogością instrumentów.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Nie
ma co ukrywać, powinnam wymienić tu każde nazwisko, które choćby w minimalnym
stopniu odpowiadało za ten spektakl. Bo słowa uznania należą się każdemu. Po
prostu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgST_gVATpbmPk9frr7bsJmnS1X3UyTUfSx4ChwfIEIBpuGPgXfLwt2m6FUOsWAKrE43si6y0ZiTGbbsb8Hkuc2RYli34Y-NL7WUWK7H4Jv1KwptV8pvTIXiQcVgzBKHxSZZA37RWFHrZJKanUYt5x1YxUfdvmZyuQ0L2W7oQPzqaebUwvlpff5bbxpWZQ/s2048/380589357_704826031672480_9998749538885775_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1363" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgST_gVATpbmPk9frr7bsJmnS1X3UyTUfSx4ChwfIEIBpuGPgXfLwt2m6FUOsWAKrE43si6y0ZiTGbbsb8Hkuc2RYli34Y-NL7WUWK7H4Jv1KwptV8pvTIXiQcVgzBKHxSZZA37RWFHrZJKanUYt5x1YxUfdvmZyuQ0L2W7oQPzqaebUwvlpff5bbxpWZQ/s320/380589357_704826031672480_9998749538885775_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">„Deszczowa
piosenka” to spektakl, na który będę wracać. Bo teatr daje mi energię do nowych
wyzwań, do dzielenia się tą pasją z innymi. Zawłaszcza taki teatr, takie
spektakle, takie wykonania. Brawo Teatr Muzyczny! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 150%;"><o:p><span style="font-size: x-small;"> Zdjęcia: Dawid Staube</span></o:p></span></p>
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-70684644570088392412023-09-17T08:45:00.006+02:002023-09-19T05:25:49.998+02:00Dokładnie tego się spodziewałam! „Sen nocy letniej” w Teatrze Nowym <p style="text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">100 - lecie Teatru Nowego. Tekst Szekspira. Mający opinię prowokatora i skandalisty
reżyser Jan Klata. Czołowi aktorzy Nowego. To składowe „Snu nocy letniej”.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Już po
przedpremierowych pokazach w czerwcu spektakl wywoływał skrajane emocje –
budził zachwyt lub ogromne niezadowolenie. Wszystko dlatego, że niektórzy
spodziewali się baśniowej lekkiej sztuki, natomiast Klata zaserwował m. in.
sceny zbiorowego „badania per rectum”, oddawanie moczu na śpiącą kochankę (jako dowód wzgardy dla niej) i zabawy oślim przyrodzeniem. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC8ViZa6aDWIv0gkmRWjUY61bvPTOrf46YFB0WDJdxiiULE5Dyg2c3vUnrwYQWH4gDiXqJhqpKIR1sOB6nglUwTBk_L30ZPyHNSWwwNhKNfsUUukYoO7u6uUh_2MMuJ70AmaU0sJ9pH77tai6Yk7rf7aqNJP5MbknTkKEbd-vy-MgkKfqD84jjHafqtpU/s1200/z25131211AMP,Jan-Klata.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC8ViZa6aDWIv0gkmRWjUY61bvPTOrf46YFB0WDJdxiiULE5Dyg2c3vUnrwYQWH4gDiXqJhqpKIR1sOB6nglUwTBk_L30ZPyHNSWwwNhKNfsUUukYoO7u6uUh_2MMuJ70AmaU0sJ9pH77tai6Yk7rf7aqNJP5MbknTkKEbd-vy-MgkKfqD84jjHafqtpU/s320/z25131211AMP,Jan-Klata.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 150%;"><span style="font-size: xx-small;">Reż. Jan Klata </span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Odpowiadając
na pojawiające się już na starcie w przestrzeni publicznej zarzuty, Piotr
Kruszczyński (dyrektor Nowego) polecał lekturę książki prof. Jerzego Limona
„Szekspir bez cenzury”, gdzie, według niego, znaleźć można prawdziwy obraz
teatru elżbietańskiego, do którego wiernie nawiązuje Jan Klata. Zgadzam się na
pewno z tym, że Teatr Szekspira był w istocie pełen zmysłowości, w tym także
bardzo śmiałych skojarzeń erotycznych. To nie wymysł reżysera, lecz wierność
intencjom autora. Jednych będzie więc to oburzać, inni uznają to za reżyserską
wizję wpisującą się w sztukę, która ma przede wszystkim prowokować. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVVxrmaMn540K6RIuKX0jGlOZdy0bPEC-F-yVL7W_4GQcHaqqjuGGmfwAX9OYQd9YaKuF5aaQdv1_P8gzkkbVhN_HomWpKr-OBj3KbbNTKPNk3kcBKoZayzmj6xDgjH_2-HjfBSrOypF7QoworeccqvFbk_1hPcgB7Ie2iNxmENT7mClrIHdusoG0Qj6I/s2000/355494556_571283121834307_5046755514224480509_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVVxrmaMn540K6RIuKX0jGlOZdy0bPEC-F-yVL7W_4GQcHaqqjuGGmfwAX9OYQd9YaKuF5aaQdv1_P8gzkkbVhN_HomWpKr-OBj3KbbNTKPNk3kcBKoZayzmj6xDgjH_2-HjfBSrOypF7QoworeccqvFbk_1hPcgB7Ie2iNxmENT7mClrIHdusoG0Qj6I/s320/355494556_571283121834307_5046755514224480509_n.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 150%;"><span style="font-size: xx-small;">Dyrektor Piotr Kruszczyński </span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Reżyser
pokazał ateński las, w którym roi się od polskich przywar, uprzedzeń: wyśmiał
przesadną poprawność, pokazał mężczyzn szukających miejsca w świecie należącym
dziś do kobiet, wypunktował powierzchowność relacji, instagramowy sposób
prezentacji siebie, groteskowość relacji intymnych, służbowych.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Dramat
zainscenizowany został w sposób charakterystyczny dla Klaty: w estetyce
mrocznego disco, w której imponujące, budowane na scenie obrazy łączą się z
eksplozywnymi projekcjami i muzyką pop. Sugestywna scenografia Justyny
Łagowskiej, w której ściany wyklejone są napisami inspirowanymi wyrażającymi
kobiecy gniew hasłami towarzyszącymi ruchowi #metoo, zapowiada, co zobaczymy na
scenie: ten „Sen nocy letniej” nie jest błahą opowiastką o miłości i niewinnych
duszkach, a historią okrutnych nadużyć i legitymizowanej przez patriarchalny
porządek przemocy wobec kobiet. Sugeruje to już pierwsza po prologu scena, w
której ubrani w garnitury reprezentanci starszego pokolenia bohaterów dramatu –
ateński książę Tezeusz (Ildefons Stachowiak) oraz Egeusz (Waldemar Szczepaniak),
ojciec Hermii (Marta Herman) – dosłownie trzymają na smyczy półnagich i
upokorzonych młodych: Hermię, Helenę (Julia Rybakowska), Lizandra (Andrzej
Niemyt) i Demetriusza (Adam Machalica), sprawując nad nimi fizyczną władzę i
decydując o ich przyszłych losach. Chwilę później rzekomo zakochany Lizander
okrutnie gwałci Hermię, by następnie porzucić ją dla kolejnej swojej ofiary –
dzięki charakteryzacji niemal nieodróżnialnej od poprzedniej,
zdezindywidualizowanej i wymiennej – Heleny. Co ciekawe bohater nie ponosi za
gwałt żadnej kary, życie toczy się dalej, jak w przeważającej liczbie spraw o
gwałt współcześnie. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGVAtFi9B_WBcY5IccmoLpWEhKqE6pvPSnHSWotvXBVp7LMnC0OX1rGX4Amc3odPI4QgwQ7BoXEFU6JvK3C4_63-A70WZH5a3StIviZTmvh37kzitBXOhVsp07qQ50AetbqM2oXPvrawWkKjmSSrixhfHhtTbk7kKoZIgRRegVQKf-zcmKqKrhZH9F-dg/s2048/376243965_612203384408947_8498545773673962408_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1366" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGVAtFi9B_WBcY5IccmoLpWEhKqE6pvPSnHSWotvXBVp7LMnC0OX1rGX4Amc3odPI4QgwQ7BoXEFU6JvK3C4_63-A70WZH5a3StIviZTmvh37kzitBXOhVsp07qQ50AetbqM2oXPvrawWkKjmSSrixhfHhtTbk7kKoZIgRRegVQKf-zcmKqKrhZH9F-dg/s320/376243965_612203384408947_8498545773673962408_n.jpg" width="213" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 150%;"><span style="font-size: xx-small;">zdjęcie Teatr Nowy </span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ważnym
wątkiem jest metateatralny prolog, wykorzystujący włączony w dramat Szekspira
motyw amatorskiej trupy teatralnej ateńskich rzemieślników przygotowujących
spektakl o Piramie i Tyzbe. Ateńscy amatorzy noszą autentyczne imiona grających
ich aktorów Teatru Nowego (Janusz Andrzejewski, Łukasz Chrzuszcz, Michał
Kocurek, Dariusz Pieróg, Dawid Ptak, Jan Romanowski), którzy – ubrani w
piżamowe kombinezony – przypominają zwierzęta z kreskówek. Ich rozmowy na temat
procesu powstawania spektaklu są parodią nowych modeli pracy: włączających,
demokratyzujących i upodmiotawiających wszystkie osoby uczestniczące w danym
projekcie. Zgodnie z duchem tekstu Szekspira efekt pracy czeladników prowadzi
do powstania słabego artystycznie spektaklu. Jedno jest pewne – to właśnie ten
wątek wywoływał salwy śmiechu, jednocześnie wbijając widzowi szpilkę. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjdVg-a8x8hztntDCRL5a-chaPBXRSYzyEuZc246sBJ7crzpiHXhEYgEtGTHO7lFWj1Im88SVIZnuSuxfZu9WstRFmn82p1rJ8M4P2CnjUxqafmuUhP2M_dpG367YZKedSbyrR8sEgAjT4FkH43NyryRWaKgTzWgsbZT7mlMBWmqiAZRLXO88Z3HXCxao/s2048/375045127_608885288074090_2408820022861355021_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1366" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjdVg-a8x8hztntDCRL5a-chaPBXRSYzyEuZc246sBJ7crzpiHXhEYgEtGTHO7lFWj1Im88SVIZnuSuxfZu9WstRFmn82p1rJ8M4P2CnjUxqafmuUhP2M_dpG367YZKedSbyrR8sEgAjT4FkH43NyryRWaKgTzWgsbZT7mlMBWmqiAZRLXO88Z3HXCxao/s320/375045127_608885288074090_2408820022861355021_n.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: xx-small;">zdjęcie z próby - Teatr Nowy </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Warto
przyjrzeć się też postaci Puka rozbitego na kilka postaci granych przez Michała
Grudzińskiego, Łukasza Schmidta i Bartosza Włodarczyka. Przedstawiony jako
postać diaboliczna, z bladą i groźną twarzą Jokera. Działają oni w służbie
innej, bardziej wpływowej grupy: świty Tytanii (Antonina Choroszy), będącej
raczej wiedźmą niż wróżką i Oberona (Ildefons Stachowiak). To bohaterowie,
którzy dla własnej rozrywki mieszają ludziom w głowach i oddają się ich kosztem
perwersyjnym praktykom seksualnym. Dwór posłusznych im duszków (Karolina Głąb –
Groszek, Małgorzata Łodej - Stachowaiak - Gorczyczka, Olga Lisiecka - Pyłek
oraz Weronika Asińska – Pajęczynka) przypomina przerysowane, przedstawione jako
demoniczne środowisko queerowe: androgyniczne postaci, ubrane w
skórzano - lateksowe stroje jak z sex shopu, z poszarzałymi twarzami snują się po
scenie niczym zombie, jakby w transie (a czasem – w spazmatycznym tańcu)
poszukując kolejnych erotycznych zabawek. Z pewnością to sceny, które nie
wszystkim się podobały. A na pewno wywołały kontrowersje. Jak sceny z osłem z
ogromnym przyrodzeniem (wiszącym nad sceną, czy odgrywanym przez Pieróga).<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhvlpA1dyUfpsT4z4uuu2QXjONqRN2SyAI_s24JzA7lX7Es4eK9ff8CaI3HY9DZ3ZdzdZLzpxKB0mjO8Qm9Ad6juadEXkcOgaDT-ylOJyfQ7dZy3JAHZwchoByXOwt5uuv2IjlmVkL0A3OYMsKDcEfy_R4LhHCVwpJYjknNHmS0oFNd_ezODPoHRhqp3w/s2048/378175757_612714014357884_559309304091486775_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: xx-small;"><img border="0" data-original-height="1366" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhvlpA1dyUfpsT4z4uuu2QXjONqRN2SyAI_s24JzA7lX7Es4eK9ff8CaI3HY9DZ3ZdzdZLzpxKB0mjO8Qm9Ad6juadEXkcOgaDT-ylOJyfQ7dZy3JAHZwchoByXOwt5uuv2IjlmVkL0A3OYMsKDcEfy_R4LhHCVwpJYjknNHmS0oFNd_ezODPoHRhqp3w/s320/378175757_612714014357884_559309304091486775_n.jpg" width="320" /></span></a></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 150%;"><span style="font-size: xx-small;">zdjęcie Teatr Nowy </span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Spektakl
kończy monolog Puka - wygłaszany z towarzyszeniem niepokojących dźwięków na tle
projekcji przedstawiającej ogień - nie rozładowuje napięcia. Chociaż zapewnia,
że całe zło, które wydarzyło się na scenie, można uznać za sen, nie jest
przekonujący. Wyproszone oklaski, do których namawia się w nieskończoność,
budząc coraz większą grozę. Miłość nie wygrywa. A prawda? Chyba też nie. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>„Sen nocy letniej” nazwałabym spektaklem,
który tekst Szekspira wykorzystuje do stworzenia zupełnie czegoś nowego. To
spektakl, którego jednak się spodziewałam, wiedząc, kto go reżyseruje. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_FaTCx5NswflH2GHnoVKZkJVp3r17Vx90VJTRtY3gTBXCmoud4CmiIJLTD6NTNjj2EwhB1dMVTXHG-ig1H4pErxnErhiWvSnYYWxRykGUIM_xUaEjeUrUW844qZSvqDhb9MqaQ1WP7bKFBe2WhK9gviI-k9f4XHKXfWfrGM1dpu37YU_kbObYi-ZgHTA/s2000/356424039_574922974803655_7168063847627880162_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2000" data-original-width="1362" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_FaTCx5NswflH2GHnoVKZkJVp3r17Vx90VJTRtY3gTBXCmoud4CmiIJLTD6NTNjj2EwhB1dMVTXHG-ig1H4pErxnErhiWvSnYYWxRykGUIM_xUaEjeUrUW844qZSvqDhb9MqaQ1WP7bKFBe2WhK9gviI-k9f4XHKXfWfrGM1dpu37YU_kbObYi-ZgHTA/s320/356424039_574922974803655_7168063847627880162_n.jpg" width="218" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Zawsze
powtarzam moim uczniom, że mogą krytykować i nienawidzić każdą książkę, ale
tylko pod warunkiem jej przeczytania.. Tak samo jest z teatrem – możesz
skrytykować spektakl Teatru Nowego tylko wtedy, jeśli go obejrzałeś. Bez
uprzedzeń, polityki, stereotypów. Tyle i … aż tyle. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Kasia<o:p></o:p></span></p>Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8657577580972343123.post-49247890099826391402023-09-12T21:16:00.001+02:002023-09-12T21:16:21.084+02:00Jeżeli Poznań, to Jeżycjada! Nowy mural na ul. Słowackiego 62<p style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;">Każde miasto buduje swój klimat na podstawie
kultowych wydarzeń, twórców i dzieł związanych z miejscem. Łódź ma swoją
Filmówkę<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>i ducha fabrykantów,
Kraków<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>szlak Wyspiańskiego i Piwnicę pod
Baranami, Warszawa<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>mit powstania
warszawskiego, akcję pod Arsenałem, a Poznań… na pewno oddaje cześć
bohaterom<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Poznańskiego Czerwca 1956, ale
oprócz ważnej historycznej rocznicy posiada miejską sagę, która od lat 70. XX
wieku zapanowała nad gustami czytelniczymi nastolatek.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;">Jeżycjada- seria książek inna niż wszystkie,
wydaje się ma swój renesans za sobą. Choć poziom fabularny i językowy
najnowszych książek się nie obniżył, zmienił się sposób obcowania z kulturą
współczesnego odbiorcy. Wybiera mangę, fantastykę, krąży po sieci, zniechęcając
się do dłuższej formy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;">Uważam, że my poznaniacy powinniśmy dbać o
fenomen Jeżycjady… W czasach, kiedy dopuszczało się w szkole większą swobodę w
dobieraniu sobie lektur, zawsze omawiałam jedną z powieści Małgorzaty
Musierowicz, z przyjemnością organizując wycieczkę po Jeżycach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;">A dziś czytam w „Głosie Wielkopolskim” o
wielkiej inauguracji na ul. Słowackiego 62. Ściana trzypiętrowej kamienicy
zapełniła się przeuroczym, wzruszającym muralem z charakterystycznymi
postaciami rodziny Borejków.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXBmCsaygEPpZ4yUVqXnOIKWEC6bYbIqNA9nCn0C8S5pKPbW5LZVhCSupOXFMV7bG1glB6PlQgJm0ixEGvVZxXf7g0P6GxXCE_pF4x2aNs4n9iqwHmcFoSpOUFhn-0X4OQP0ENVHzOdEZq2atsGqw97muj2h5FB49l6zLIPUao4i1_WPLRgZFSpVzaeEE/s1000/image001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="562" data-original-width="1000" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXBmCsaygEPpZ4yUVqXnOIKWEC6bYbIqNA9nCn0C8S5pKPbW5LZVhCSupOXFMV7bG1glB6PlQgJm0ixEGvVZxXf7g0P6GxXCE_pF4x2aNs4n9iqwHmcFoSpOUFhn-0X4OQP0ENVHzOdEZq2atsGqw97muj2h5FB49l6zLIPUao4i1_WPLRgZFSpVzaeEE/s320/image001.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both;">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Projektantem
muralu jest Radosław Barek, architekt, założyciel stowarzyszenia Wędrowni
Architekci, wykładowca na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. Jego
projekt bazuje na charakterystycznej kresce M. Musierowicz, która ilustrowała
swoje książki.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Realizacja
projektu możliwa była dzięki współpracy cyfrowej biblioteki Legimi z Poznaniem.
To właśnie ta platforma ma jedyne prawa do publikacji książek Małgorzaty
Musierowicz w formie cyfrowej - w ebookach i audiobookach. Swoje książki czyta
samas autorka. Sfinansowanie powstania jeżyckiego muralu oraz stworzenie gry
miejskiej są kolejnym krokiem biblioteki Legimi do ponownego spopularyzowania
twórczości Musierowicz i przypomnienia tak lubianych bohaterów jej książek.<o:p></o:p></span></p><br /><br /><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv0uprLuEiDqbX2Ka8F7Nw6tKTG73V-gpDg4PhO7qufgCnFjkk15Z1QUhBiDwxZKEJE8IKI08siN9YI2QC-C_dhZpybo-iJyGu8Vg5ja9UZ7KUVIH62Pc2jdEBGq_qeSVGJSZ-b7f4rdSqp7pNYXL07rtJqOlugKfEpbQuIwLIRBLBQf4f0Pe075KkA2g/s900/image002.jpg" imageanchor="1" style="background-color: white; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="506" data-original-width="900" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv0uprLuEiDqbX2Ka8F7Nw6tKTG73V-gpDg4PhO7qufgCnFjkk15Z1QUhBiDwxZKEJE8IKI08siN9YI2QC-C_dhZpybo-iJyGu8Vg5ja9UZ7KUVIH62Pc2jdEBGq_qeSVGJSZ-b7f4rdSqp7pNYXL07rtJqOlugKfEpbQuIwLIRBLBQf4f0Pe075KkA2g/s320/image002.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Aby
wziąć udział w grze miejskiej, wystarczy zdobyć wydanie „Kuriera Jeżyckiego” -
fikcyjnego bezpłatnego czasopisma, dostępnego zarówno w formie papierowej, jak
i pliku do pobrania. Można je znaleźć w Hotelu Mercure, Centrum Informacji
Turystycznej (Stary Rynek) i Centrum Informacji Kulturalnych przy ul.
Ratajczaka. Dostępna jest też wersja cyfrowa – www.legimi.pl</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Grę
można rozpocząć w dowolnym punkcie na Jeżycach, który jest zaznaczony na mapie
w „Kurierze Jeżyckim”. Mapa prowadzi przez wiele budynków, placów i ulic ściśle
związanych z cyklem Małgorzaty Musierowicz.<o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhac2oxojjura72_5WB9ty3IswOOdb5krRVF1S2eRDDIqcyvJKZgRmlof5EqyYj0UuGCd7OIZiyqCGGI_MxCcPvdnskJhOvAJwkBf5L5iCwe76WAIp_yRMj4kbCtSRamDxAFAPJ2almsK4REN2VbqzqgCECN_0wAllfdGE8jeU-j08U_7LaSa9ILeBD5lY/s852/image003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="568" data-original-width="852" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhac2oxojjura72_5WB9ty3IswOOdb5krRVF1S2eRDDIqcyvJKZgRmlof5EqyYj0UuGCd7OIZiyqCGGI_MxCcPvdnskJhOvAJwkBf5L5iCwe76WAIp_yRMj4kbCtSRamDxAFAPJ2almsK4REN2VbqzqgCECN_0wAllfdGE8jeU-j08U_7LaSa9ILeBD5lY/s320/image003.jpg" width="320" /></a></div><br /><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><br />
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><a href="https://gloswielkopolski.pl/sladami-jezycjady-malgorzata-musierowicz-zainaugurowala-nowa-gre-miejska/ar/c13-17871693">https://gloswielkopolski.pl/sladami-jezycjady-malgorzata-musierowicz-zainaugurowala-nowa-gre-miejska/ar/c13-17871693</a><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Na
uroczystej prezentacji muralu była Małgorzata Musierowicz i z bystrością
artysty-plastyka doceniła czarodziejskość muralu. Myślę, że jest on tak samo
czarodziejski jak książki Musierowicz. Nie zapominajmy o Jeżycjadzie… Ta saga
jest związana z Poznaniem już na zawsze…<br />
<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span></p><p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Małgosia<o:p></o:p></span></p></div></div><p style="background: white; line-height: 150%; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><br /></span><p></p>
<p style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 14.4pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 14.4pt; text-align: justify;"><span style="color: black; mso-no-proof: yes; mso-themecolor: text1;"><v:shape alt="Pomysł stworzenia muralu i gry miejskiej związany jest z..." id="Obraz_x0020_8" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 302.4pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 453.6pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="Pomysł stworzenia muralu i gry miejskiej związany jest z.." src="file:///C:/Users/KATARZ~1/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image003.jpg">
</v:imagedata></v:shape></span><span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><o:p></o:p></span></p>
<br /> Lubimy uczyć! taK&Mamyhttp://www.blogger.com/profile/01131049813348780802noreply@blogger.com0