Sprawdzam po raz piąty! Metoda tancerki

 

Metoda wzięta przez Radka Kotarskiego od Marthy Graham, tancerki, która wprowadziła nowatorskie metody nauki tańca nowoczesnego poprzez ustalenie kolejności nauki określonych ruchów, przerwy miedzy treningiem i momenty powrotu do ćwiczeń. Rozłożenie treningu w czasie okazuje się bardziej efektywne niż komasowanie nauki w jednej sesji.

Jeśli się zastanowić nad własnymi doświadczeniami edukacyjnymi, to trzeba przyznać, ze zabieranie się za naukę na tzw. ostatnią chwilę, choć często praktykowane, obarczone jest stresem, powierzchownością i krótkotrwałym zatrzymaniem w pamięci.

Przypominam sobie z dawnych czasów szkolnych, że ilekroć zaczynałam coś przeglądać, robiąc tylko rekonesans materiału do nauki, w sposób naturalny uczyłam się już części informacji. Ta pierwsza niewymuszona sesja, nie była zazwyczaj obarczona stresem - „czy zdążę się nauczyć” i zawsze mnie dobrze nastawiała do materiału, który za parę dni rozszerzony, „wchodził” do głowy z lekkością.

Zasada – „Jeśli nie muszę, uczę się, jeśli to konieczność, mózg się „buntuje” miała swoje pokrycie w 70% przypadków mojego życia.

Zawsze mówię do swoich uczniów: „Uczcie się mimochodem, nigdy stojąc pod ścianą”.

Metoda tancerki proponuje rozłożenie nauki w czasie, podział materiału na logiczne wiązki i powracanie do tych sesji w celu utrwalenia. Wyobraźcie sobie ogromne trawiaste boisko, które uczeń przemierza w różnych kierunkach. Jeśli tylko raz przejdzie wyznaczonymi torami, ślady będą niewidoczne, dwa - trzy razy - ledwo widoczne, jeśli wiele razy – na boisku pojawi się siatka wydeptanych ścieżek, widoczna i jasna. Tak jest właśnie z utrwalaniem materiału metodą tancerki. Wielokrotny spacer tymi samymi ścieżkami gwarantuje dokładny pamięciowy zapis.

My poloniści mamy tak ułożone plany pracy w każdej klasie, by w każdym roku powtarzać zagadnienia omówione w poprzedniej i nabudowywać na tej bazie zagadnienia nowe, trudniejsze. Silne ślady pamięciowe tworzą się poprzez powroty do odpowiednich zagadnień w miesiącach poprzedzających egzamin.

Moje propozycja pracy z lekturami przed egzaminem ósmoklasisty to powrót do danej książki z częstotliwością raz na tydzień/półtora, przy czym za każdym razem pod innym względem.

Oto propozycja sesji w klasie ósmej na kilka miesięcy przed egzaminem, utrwalających wiedzę o lekturach („Balladyna”, „Dziady, cz. II”, „Zemsta”), które zazwyczaj nauczyciele wybierają do omawiania w klasie siódmej i zestawienie ich z epopeją narodową.

Plan powtórkowy rozpisany w postaci tabeli.

 ----------------------

Plan powtórkowy rozpisany na 6 tygodni wokół lektur „Dziady” cz. II, „Balladyna”, „Świtezianka”, „Pan Tadeusz”, „Latarnik” z uwzględnieniem punktów stycznych

Małgosia