Strony

sobota, 27 lutego 2016

Uczniowie potrafią zaskoczyć!

Ostatnio w piątej klasie dużo rozmawialiśmy o wyobraźni. Bujna wyobraźnia Ani Shirley, niezwykły świat Narnii, pomysłowość Tomka Sawyera, czy opowiadanie „Dziura w Gobelinie” Anny Onichimowskiej to tylko nieliczne tematy i teksty, które pojawiały się na lekcjach.

piątek, 26 lutego 2016

Narodowe Czytanie 2016 - „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza

„Quo vadis” Henryka Sienkiewicza będzie lekturą Narodowego Czytania w 2016 roku.

O reklamie jeszcze raz!

Reklama jest wszechobecna, a młodzi ludzie nie znają świata bez spotów telewizyjnych, bilbordów i ulotek. Temat reklamy królował na moich lekcjach w minionym tygodniu.

czwartek, 25 lutego 2016

Ściąganie krzepi! Pożyteczna ściągawka z nowej literatury dla młodych

W poszukiwaniu inspiracji wybrałyśmy się do Collegium Maius  na wykład gościnny znanej pisarki dla dzieci i młodzieży, Joanny Olech. Chcemy śledzić wybory czytelnicze naszych uczniów, proponować im ciekawe pod względem tematyki i języka książki, stad nasze zainteresowanie tym spotkaniem.

środa, 24 lutego 2016

„Chłopiec w pasiastej piżamie” na lekcjach języka polskiego

O sprawach okropnych się nie krzyczy,
a mówi szeptem. ( Ida Fink)


To jedna z tych książek, którą gimnazjaliści proponują sami do omówienia na lekcjach polskiego. Często najpierw znana im historia Bruna i Szmula z filmu, zostaje podparta lekturą książki Johna Boyna.

poniedziałek, 22 lutego 2016

Wielki aktor i człowiek - Tadeusz Łomnicki

Więc jakieś życie świta przede mną.
Dalej, łapmy je, pędźmy za nim, biegiem, biegiem!

Dwa miesiące mieszkał w pokoiku w Teatrze Nowym, u nas w Poznaniu, kiedy próbował „Króla Leara”. Zza drzwi ciągle słyszano spazmy i ryki Leara. Ćwiczył, szukał… Tydzień przed premierą, 22 lutego 1992 roku zemdlał podczas próby generalnej po wypowiedzeniu słów:

Więc jakieś życie świta przede mną. Dalej, łapmy je, pędźmy za nim, biegiem, biegiem!
 (Akt IV, scena 6, przekład Stanisław Barańczak).


Tadeusz Łomnicki.

sobota, 20 lutego 2016

Żeby ludziom nie było za wygodnie – „Pastrana” w Teatrze Animacji

 „Najbrzydsza kobieta świata", „człowiek małpa", „dziwadło", „zwierzę". To tylko niektóre z epitetów, jakie Julia Pastrana słyszała wielokrotnie. O jej ogromnej woli życia i naszym okrucieństwie opowiada jeden z nowszych spektakli Teatru Animacji, który miałam okazję – wraz z kołem „POPkulturalne rozmowy...” – obejrzeć w minioną sobotę.

Było sobie życie - odcinek 8

Nadia: -Ludzie tworzą łańcuchy… Kilka łańcuchów…
Ja: -Ale jakie łańcuchy?
Nadia:  -A  skąd  urodziła się babcia Marylka? No pomyśl…
J: - Aaaa!  Prababcia Maria urodziła Twoją babcię…

Nie żyje Umberto Eco

Umberto Eco był nie tylko wielkim pisarzem, ale także lingwistą, mediewistą, filozofem, bibliofilem i aktywnym uczestnikiem życia społecznego we Włoszech. Zmarł w piątek wieczorem, we własnym domu, w otoczeniu rodziny. Miał 84 lata.

Moje ulubione zapachy - przykład pracy domowej

Moimi ulubionymi zapachami są: aromat świeżo skoszonej trawy i woń drzewa, a dokładniej kory.
Zapach trawy kojarzy mi się z upałami, kwitnącymi kwiatami, z ogródkiem działkowym a szczególnie z wiosną. Trawa ma naturalny, świeży i lekki zapach, dzięki któremu aż chce się na zawsze pozostać w miejscu, gdzie ten aromat odczuwamy.

środa, 17 lutego 2016

Nasza telewizyjna przygoda

O nowoczesnym nauczaniu, sposobie na szkolną nudę i otwartości na potrzeby uczniów rozmawiałyśmy z dziennikarzami TVP3 Poznań z Beatą Demianowską i Bartłomiejem Pomianowskim, prowadzącymi Tej Poranek! Rychło, rano.

niedziela, 14 lutego 2016

Nauczanie przez eksperymentowanie

My humaniści zazdrościmy nauczycielom przedmiotów ścisłych, przyrodniczych tej możliwości eksperymentowania,  kiedy wynik, wniosek jest oczywisty i pojawia się na oczach uczniów. Jest zanurzony w probówce, zawarty w ulatniającym się gazie, toczy się jak kula po równi pochyłej, skrapla na ściankach szklarni i wynika z matematycznego działania. To niesprawiedliwe, że my humaniści poruszamy się w sferze prawdopodobnych interpretacji, w świecie przekonań i gustów.

sobota, 13 lutego 2016

Interaktywny „Ogród rozkoszy ziemskich"

Najsłynniejszy obraz Hieronima Boscha udostępniony został w sieci w wersji interaktywnej. Na specjalnej stronie można nie tylko dokładnie przyjrzeć się wszystkim szczegółom i pociągnięciom pędzla, ale także z pomocą lektora poznać historię powstawania obrazu i tego, co prezentuje.

wtorek, 9 lutego 2016

Nawet ławka ma znaczenie!

Ławka i krzesło to meble, które stanowią elementarne wyposażenie sali lekcyjnej niemal „od zawsze”. Dzieci w „swojej ławce" (bo tak o niej mówią) spędzają większą część życia uczniowskiego.

piątek, 5 lutego 2016

„Moje córki krowy” - 7 nominacji do Orłów 2016

Dzielimy się z wami dobrymi wiadomościami. „Moje córki krowy”, niedawno zrecenzowane na naszym blogu otrzymały 7 nominacji do „polskich Oskarów”.

„Gęś, śmierć i tulipan” – refleksyjny spektakl o śmierci dla młodego odbiorcy


Pustka, cisza, pojedyncze elementy: drzewo, umowny staw, trawa, przelatujący ptak. Muzyka. Świt i noc. Piękne, wystudiowane gesty. Zatrzymanie. Wstrzymany oddech. Gładzenie rękoma kart czytanej książki. Zadyszka z radości opowiadacza-obserwatora. A na scenie one: gęś i śmierć. Kobiety. Potem już tylko śmierć. Pustka i cisza. Płynącą rzeka. (…) takie było życie.

czwartek, 4 lutego 2016

Wizualizacja na lekcji o „Trenach”

Podstawową sprawnością w XXI wieku będzie umiejętność rozumienia obrazów: filmów, grafik, zdjęć wszelkiego typu… nie wystarczy już tylko pisanie i czytanie. Nasi uczniowie muszą nauczyć się przetwarzać zarówno słowa, jak i obrazy. Muszą mieć zdolność poruszania się swobodnie i płynnie pomiędzy tekstem i obrazami, pomiędzy słowem pisanym i światem obrazowym. 
Lynell Burmark

Wybierzmy razem lekturę „Narodowego Czytania”

Podczas ubiegłorocznej edycji Narodowego Czytania prezydent Andrzej Duda zaproponował, aby utwór do kolejnej wspólnej lektury wybrali wszyscy Polacy.

poniedziałek, 1 lutego 2016

Gniewna Dwunastka w Teatrze Nowym

Kasia: Widziałaś film Lumeta z 1957 roku ? Duszny dzień, upał, niewielka sala, niecierpiąca zwłoki sprawa do rozwiązania, dwunastu przysięgłych mających wydać wyrok, kłótnie, niezgody, zmiany decyzji, napięcie... To wszystko pozostaje w pamięci jeszcze na długo po napisach końcowych. Przed nie lada wyzwaniem postawił się zatem Radosław Rychcik, chcąc swoją reżyserską wizją przenieść film na teatralne deski.