Piosenka jest dobra na wszystko - „Jeszcze w zielone gramy”

Kiedy przychodzi zwątpienie, trudny dzień,  to zawsze odtwarzam sobie tę piosenkę, najczęściej w wykonaniu Magdy Umer. To zastrzyk optymizmu, wiary w swoje siły i wartość.

Przez kolejne grudnie, maje każdy goni jak szalony,

A za nami pozostaje sto okazji przegapionych

Ktoś wytyka nam co chwilę

W mróz czy upał, w zimie, w lecie

Szans niedostrzeżonych tyle

I ktoś rację ma, lecz przecież

Jeszcze w zielone gramy,

Jeszcze nie umieramy,

Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany,

Jeszcze wiosenne deszcze obudzą ruń zieloną,

Jeszcze zimowe śmieci na ogniskach wiosny spłoną,

Jeszcze w zielone gramy,

Jeszcze wzrok nam się pali,

Jeszcze się nam pokłonią ci, co palcem wygrażali

My możemy być w kłopocie,

Ale na rozpaczy dnie jeszcze nie

Długo nie

Więc nie martwmy się, bo w końcu nie nam jednym się nie klei

Ważne, by choć raz w miesiącu mieć dyktando u nadziei

Żeby w serca kajeciku po literkach zanotować

I powtarzać sobie cicho takie prościuteńkie słowa:

Jeszcze w zielone gramy,

Jeszcze nie umieramy,

Jeszcze się spełnią nasze piękne sny, marzenia, plany,

Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom

Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją

Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa

Jeszcze sól będzie mądra, a oliwa sprawiedliwa

Różne drogi nas prowadzą,

Lecz ta, która w przepaść rwie jeszcze nie

Długo nie

Jeszcze w zielone gramy -

Chęć życia nam nie zbrzydła

Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła

I myśli sobie Ikar, co nieraz już w dół runął

"Jakby powiało zdrowo, to bym jeszcze raz pofrunął!"

Jeszcze w zielone gramy, choć życie nam doskwiera

Gramy w nim swoje role naturszczycy bez suflera

W najróżniejszych sztukach gramy

Lecz w tej, co się skończy źle jeszcze nie

Długo nie

Muz. Jerzy Matuszkiewicz

Słowa: Wojciech Młynarski

Ciekawym zabiegiem jest w tej piosence wariantywność refrenów, które za każdym razem podają jeszcze jeden obraz, który ma przekonać słuchacza do tezy. W pierwszym jest wers o zimowych śmieciach, które na ogniskach wiosny spłoną, w drugim refrenie metafora wróbli, które stracha się nie boją. W trzecim charakterystyczne nawiązanie do mitologii. Jest w tej piosence tekstu co nie miara. Nie ma miejsca na bla, bla, bla i jee, jee, jee. Każdy wers jest ważny. Każdy wers niesie z sobą świeży sens. Muzyka Jerzego Matuszkiewicza, niezwykle rytmiczna, dodaje dodatkowego  porywu i przekonania.  Młynarski wspominał, że zawsze pisał pod puentę. Ta udała się kapitalnie.

Był oddany polszczyźnie, język traktował tak jak rzemieślnik, szukając trafnych  szlagwortów. I tak tez pracował, narzucając sobie godziny pracy jak w urzędzie.  Nie mówił o sobie poeta, tylko tekściarz.

https://www.youtube.com/watch?v=TniEe4ay_0Y

„Jeszcze w zielone gramy” - powinno zabrzmieć na słuchawkach spieszących do pracy w listopadowe poranki.

Małgosia