IV Ogólnopolska Studencko – Doktorancka Konferencja „Przede wszystkim uczeń!”

Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu to dla mnie miejsce wyjątkowe. Uwielbiam wracać na mój ukochany wydział. Tym bardziej, kiedy mogę wziąć aktywny  udział w konferencji naukowej. 17 maja wygłosiłam referat pt. „Wychowawca online – nowe role i zadania wychowawcy zespołu klasowego w okresie pandemii. Refleksje wychowawczyni szkoły sportowej” na IV Ogólnopolskiej Konferencji Studencko - Doktoranckiej: „Przede wszystkim uczeń!”. Tematem obrad była szeroko rozumiana edukacja zdalna, dydaktyka w warunkach zmienionej rzeczywistości nauczania i uczenia.

Referat przedstawiał moje refleksje na temat roli wychowawcy podczas przedłużającej się edukacji zdalnej. Wychodząc od założeń specjalistów (Poradników dla dyrektorów i nauczycieli MEN, postulatów UNICEF i Centrum Edukacji Obywatelskiej, publikacji „Edukacja w czasie pandemii wirusa COVID-19. Z dystansem o tym, co robimy obecnie jako nauczyciele” pod red. naukową Jacka Pyżalskiego, artykule „Podążając za dzieckiem” (w:) „Ja- My - Oni. Poradnik Psychologiczny” prof. Marty Białeckej – Pikul), przedstawiłam efekty mojej pracy wychowawczej w klasie 7a SSP nr 29 w Poznaniu. Skupiłam się na dobrych relacjach, pozytywnym wzmacnianiu, podtrzymywaniu klasowych przyjaźni, skutecznej relacji z rodzicami. Bardzo ważna okazała się rozmowa z uczniami na z pozoru błahe tematy.

Zdalne nauczanie to dyscyplina, której wszyscy dopiero się uczyliśmy. Podobnie jak z organizacją zdalnego nauczania – nie mieliśmy w tym zakresie doświadczeń ani sprawdzonych rozwiązań. Należało się do tego przyznać, być dla siebie wyrozumiałym, dać sobie przyzwolenie na popełnianie błędów i poprawianie ich. Mnie w tej sytuacji uratowały tylko spokój i otwarta komunikacja pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi – dyrektorem szkoły, nauczycielami, uczniami i rodzicami. Otwarte przekazywanie informacji zwrotnej i eksperymentowanie, mające na uwadze przede wszystkim potrzeby uczniów.

Bardzo się cieszę, że referat wywołał dyskusję, padły merytoryczne i ciekawe pytania.

Wszystkie wystąpienia stały na wysokim poziomie. Poruszane zostały rozmaite tematy: o uczciwości podczas zdalnej edukacji, narastającym problemie depresji, możliwościach narzędzi zdalnych w edukacji, w tym podczas omawiania lektur. Jeden z bloków tematycznych poświęcony został również uczniom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym ze spektrum autyzmu czy z doświadczeniem migracyjnym. Ciekawe okazały się też wystąpienia z pomysłami na niestandardowe lekcje m. in. wykorzystania narzędzi coachingowych, komiksów i filmów o superbohaterach, a także rapu podczas omawiania Wielkiej improwizacji.

Z każdego z nich na pewno czegoś się nauczyłam i już mam w głowie wiele pomysłów… Jedno jest pewne - o edukacji zawsze  warto rozmawiać!

Dziękuję organizatorom (przede wszystkim słowa uznania dla Koła Żywych Metodyków „Metoteka”) za możliwość uczestniczenia w konferencji w roli prelegentki. Mam nadzieję, że to nie koniec mojej uniwersyteckiej przygody, a następna konferencja odbędzie się już tradycyjnie w murach Collegium Maius. 

Kasia