Scaffoolding, czyli teoria „budowy rusztowania” w edukacji

Lew Wygotski, opisując sferę najbliższego rozwoju i Jerome Bruner, opracowując teorię „rusztowania” w nauczaniu podkreślali wagę interakcji społecznych w rozwoju dziecka na etapie przedszkolnym i szkolnym, w szczególności wsparcia rodzica i nauczyciela. Towarzysząc dziecku w początkowych zadaniach edukacyjnych, wyznaczając mu poszczególne poziomy „rusztowania” sprawiamy, my rodzice, nauczyciele, że nabiera ono pewności siebie i radzi sobie z kolejnymi zadaniami.

Wygotski napisał:

To co dziecko robi dziś przy pomocy dorosłych, zrobi jutro samodzielnie. Strefa najbliższego rozwoju pomaga więc określić „jutro” rozwoju dziecka, dynamiczny stan jego rozwoju, który uwzględnia nie tylko to, co dziecko w tym procesie już osiągnęło, lecz również to, co w nim dopiero dojrzewa.

Odpowiedzialność nauczyciela polega na tym, by  kierował do dziecka wyzwanie, któremu jest w stanie podołać i takie, które nie jest zbyt łatwe, proste, nudne. W  jednym i w drugim przypadku edukacja stopuje, a dziecko jest zniechęcone do pracy.

Strategia „budowania rusztowania” pozwala dziecku rozwiązać problem i wykonać zadanie z pomocą rodzica, nauczyciela, gdy nie potrafi jeszcze uczynić tego samodzielnie. Warunek pierwszy to znalezienie elementu, który dziecko może wykonać samodzielnie, jednocześnie interesując się proponowanym zadaniem. Ważne są: przestrzeń dla samodzielnego działania i klimat działania. Dorosły - tutor ma od początku pełną wizję działania i musi zaplanować etapy realizacji. Dostarcza podpowiedzi, porad, pomocy, organizuje sytuacje wsparcia i wyzwania.

Etapy rozwoju dziecka można przedstawić następująco:

I.                   Chcę, potrafię z twoją pomocą.

II.                Wiem jak, spróbuję sam.

III.             Wiem jak, potrafię sam.

Aby uświadomić sobie o czym tak na prawdę mówimy podaję przykłady pomocy dziecku przez dorosłego przy zabawie edukacyjnej np. zwyczajnym układaniu puzzli.

·         Kierowanie uwagi na przedmioty.

·         Ustalanie sekwencji działań.

·          Dzielenie zadań na mniejsze elementy.

·          Uwypuklanie cech zasadniczych.

·         Demonstrowanie, pokazywanie.

·         Przypominanie o kolejnych zadaniach.

·         Kontrolowanie frustracji.

·         Ocenianie powodzenia/porażki.

·         Podtrzymywanie ukierunkowania na cel.

O wykorzystaniu scaffoldingu w nauczaniu  języka polskiego już wkrótce.

 O nauczaniu rozwijającym i scaffoldingu przeczytacie:

https://prezi.com/3gqqelmpntnq/scaffolding-w-edukacji/ 

https://www.emaze.com/@ALIOWIOF

Małgosia