Sprawdzam po raz dziewiąty! Metoda króla boksu

Za każdym razem, kiedy R. Kotarski opisuje kolejną metodę uczenia, przeczytać możemy masę ciekawostek, a tym razem na temat Muchamada Ali, znanego boksera, który zasłynął prędkością, gracją na ringu przy potężnej sile uderzenia. Jego trening był dokładnym przeciwieństwem „uczenia blokowego”, które dominowało wtedy w sporcie, ale także w wielu dziedzinach artystycznych. Chodziło o powtarzanie jakiegoś elementu do znudzenia, by dojść do perfekcji.

Tak zaczynają instrumentaliści, tancerze baletowi, sportowcy, ale nie Muchamad Ali, który każdy trening mocno różnicował. Jego trener słuchał intuicji zawodnika i mu na to pozwalał. Bokser nie powtarzał bezwiednie każdego ciosu, raczej ćwiczył to tak, jak w danej chwili potrzebował.

Niestety polska edukacja promuje uczenie blokowe: teoria + stosowne do tego ćwiczenia. Zadania kombinacyjne stają przed uczniem dopiero na ostatnim etapie przed egzaminem i często go przerastają.

Kiedy doradzam studentom jak uczyć, często podpowiadam: „stosować trójpolówkę”, czyli trochę tego, trochę tego i trochę tego… Po pierwsze nie dopuszczamy do nudy, po drugie sygnalizujemy powiązania miedzy elementami wiedzy, po trzecie tworzymy silny ślad pamięciowy dzięki nietypowemu zestawieniu. Był taki moment w praktyce gimnazjalnej, kiedy na egzaminie pojawiały się zadania i różne teksty kultury powiązane wspólnym tematem. „Dziewczyna czytająca list” Jana Vermeera, fragment dramatu „Zemsta A. Fredry-pisanie listu „jakby Klara do Wacława”, historyczny list Sobieskiego do Marysienki, wiersz „Listopad i listonosz” M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, redakcja listu na zadany temat - taka była zawartość testu po gimnazjum z zakresu przedmiotów humanistycznych. W środku i zadania prawda-fałsz, zadania wyboru, krótkie zadania redakcyjne, długie wypracowanie.

By oswoić uczniów z takim zestawieniem, analizowaliśmy takie połączenia na lekcjach. Mój pomysł kumulacji wiedzy i umiejętności jaki tu zaproponuję, był autentycznie sprowokowany przez uczniów w ramach zakładu na lekcję, cykl lekcji do dowolnego tematu. Uczniowie wywołują temat, nawet absurdalny, a nauczyciel udowadnia, że nawet pozornie niemożliwy temat może skutkować ciekawą humanistyczna realizacją.

„Starsza pani musi zniknąć” – wypowiedzieli uczniowie, co było tytułem komedii Dannego deVito.

A moja odpowiedź dała cykl lekcji z możliwością uczenia i ćwiczenia wielu umiejętności.

I.                Obraz „Poziome masy” U. Bocionniego

Analiza obrazu pod względem tematu, koloru, techniki, kompozycji.

Ćwiczenie umiejętności dyskusji.

Rozwiazywanie zagadki: kim jest osoba z obrazu?

Omówienie futuryzmu .

II. „Przepaść” T. Różewicza

Babcia w czarnych sukniach

w drucianych okularach

z laseczką

stawia stopę

nad przepaścią krawężnika cofa

rozgląda się bojaźliwie

choć nie widać śladu samochodu

 

Podbiegł do niej chłopczyk

bierze za rękę

i przeprowadza

przez otchłań ulicy

na drugi brzeg

 

Rozstępują się

straszliwe ciemności

nagromadzone nad światem

przez złych ludzi

kiedy w sercu

małego chłopca

świeci iskierka

miłości

Ćwiczenia analityczno-interpretacyjne.

Analiza środków stylistycznych, wersyfikacji.

Wymowa wiersza-zestawienie z obrazem Bocionniego.

      III.           „Na starość” J. Kochanowskiego

Na starość

Biedna starości, wszyscy cię żądamy,

 A kiedy przydziesz, to zaś narzekamy

Forma fraszki.

Szukanie archaizmów.

Dawne i współczesne rozumienie starości.

 

IV.           Składnia zdania wyjętego z fraszki Kochanowskiego 

Wszyscy Cię żądamy, a kiedy przyjdziesz, to zaś narzekamy.

 

Wyszukanie orzeczeń, podział na zdania składowe.

Próba zrobienia wykresu.

Określenie relacji miedzy zdaniami składowymi.

 

V.              Czym jest starość? Każdy może podać inną definicję tego pojęcia. Wokół nas ludzie pokrywają się zmarszczkami – rodzice, ciotki, wujkowie, znajomi. Dla wszystkich czas płynie w sposób nieubłagany, ale zmarszczki to tylko mały defekt. Ze starością kojarzą się: zależność od innych, niedołężność, wieczne schorowanie, wykluczenie społeczne. Współczesny świat w swym medialnym przekazie nie pozwala nam się zestarzeć. Można odnieść wrażenie, że jest to temat tabu, trzeba być młodym za wszelką cenę. Z każdej strony atakuje nas kult piękna fizycznego i wiecznej młodości, pojawiają się cudowne leki i kremy, eliksiry wzmacniające ludzki organizm, liftingi, kuracje. A jak jest naprawdę w zwykłym, niezakłamanym życiu? Wydaje się, że starość trzeba odczarować i o niej rozmawiać. Należy się też do niej odpowiednio przygotować. I wreszcie konieczna jest edukacja młodych, aby w ludziach osiągających wiek seniora widzieli potencjał, a nie zagrożenia. Schyłek życia to przecież naturalny, nieunikniony proces, który był, jest i będzie badany. Pojęcia „starość” i „starzenie się” można rozpatrywać na kilka sposobów.

A.    Rokicki „Starość nie znaczy bierność” 

Tekst popularnonaukowy – analiza i definicja na przykładzie.

Formułowanie tezy/hipotezy/założeń tekstu.

Pisownia wyrazu popularnonaukowy i innych podobnych  złożeń.

Zasada ortograficzna.

  

Ten cykl zagadnień połączonych hasłem „starsza pani” daje możliwość ćwiczenia różnych umiejętności i przypominania sobie rożnych obszarów wiedzy humanistycznej. Słowem, tak jak chciał Muchamad Ali: trochę skakanki, ćwiczeń na worku, krótki sparing – po prostu „edukacyjna trójpolówka”…. 

Panie Kotarski metodę króla boksu stosuję nieustannie w praktyce!

 

Małgosia