Francuska
prowincja końca lat 40. Clément Mathieu (Gerard Jugnot) jest nauczycielem
muzyki i niespełnionym kompozytorem. Chodzi oczywiście o bohatera filmu „Pan od
muzyki” z 2004 roku.
Dobiegający
50-tki mężczyzna ledwo wiąże koniec z końcem, więc kariera muzyczna wciąż
pozostaje tylko w sferze jego marzeń. Kolejna praca nie zapowiada się ciekawie.
Mathieu ma zostać wychowawcą i nauczycielem w domu poprawczym pod znamienną
nazwą „Dno stawu". W szkole rządzi
despotyczny dyrektor, program wychowawczy opiera się głównie na żelaznej
dyscyplinie i przemocy. Uczniowie są zbuntowani, nie chcą współpracować z
gronem pedagogicznym.
Początkowo Mathieu nie może odnaleźć się w trudnej
sytuacji, nie udaje mu się porozumieć z przydzieloną grupą osób. Metody
nauczania, którymi posługiwał się pracując w innych placówkach, zdają się nie
spełniać swojego zadania. Po kolejnym nieudanym dniu w ośrodku, postanawia
zmienić swoją dotychczasową taktykę. Odtąd będzie starał się zainteresować
swoich uczniów muzyką. Wprowadzając ich w magiczny świat różnorodnych dźwięków,
Mathieu zyskuje w końcu przychylność swoich wychowanków i zmienia dotychczasowe
życie w szkole. Nieoczekiwanie udaje mu się również odkryć wyjątkowy talent u
jednego z chłopców - Pierra Morhange, który potrafi niezwykle pięknie śpiewać.
Coraz lepsze relacje Clementa Mathieu z młodzieżą wzbudzają wielką zazdrość
dyrektora szkoły. Któregoś dnia podejmuje decyzję o jego zwolnieniu...
Rolę
pierwszoplanową w filmie odgrywa muzyka. To właśnie poprzez dźwięki reżyser
przekazał odbiorcom treść całości, ścieżka dźwiękowa odzwierciedla wartość
emocjonalną przedstawianych scen, doskonale oddaje nastrój trudnych warunków
życia, zbuntowanej wobec otaczającej ją rzeczywistości młodzieży.
Film
przedstawił postać bardzo wrażliwego nauczyciela, który chce za wszelką cenę
dotrzeć do swoich uczniów i pomóc im. Mężczyzna uparcie dąży do celu, nie
poddaje się przeciwnościom losu, w końcu udaje mu się zdobyć zaufanie i
przyjaźń trudnej młodzieży. Staje się symbolem człowieka zdolnego do
heroicznych poświęceń dla dobra innych ludzi, jest postacią niesamowicie
pozytywną, jego działania stanowią kontrast dla poczynań dyrektora szkoły,
który w finale ponosi klęskę. Christopher Barratier stworzył bardzo wzruszające
i pouczające dzieło.
Polecamy!
Kasia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz