Ponieważ szykujemy kolejne Popołudnie z
poezją czas najwyższy opowiedzieć o
niezwykłej osobie, Agnieszce Osieckiej, która już pojawiała się w naszych
publikacjach, chociażby w moim wspomnieniu o koncercie „Zielono mi” Magdy Umer.
Agnieszka Osiecka urodziła się 9.10.1936 w Warszawie jako córka pianisty i kompozytora Wiktora
Osieckiego oraz polonistki Marii Osieckiej z domu Sztechman.
Po wojnie rodzina Osieckich zamieszkała na
Saskiej Kępie w prawobrzeżnej dzielnicy Warszawy. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące
im. Marii Curie-Skłodowskiej w 1952 roku. Studia wyższe odbyła na Uniwersytecie
Warszawskim na Wydziale Dziennikarskim (1952-1956) oraz w Wyższej Szkole
Teatralnej i Filmowej w Łodzi (1957-1961), uzyskując dyplom reżysera etiudą
filmową Słoń. Nie kontynuowała jednak
kariery reżyserskiej i zajęła się pisaniem.
W roku 1954 roku związała się ze Studenckim
Teatrem Satyryków (STS), pisząc dlań teksty piosenek o tematyce lirycznej, i społecznej („Piosenka o okularnikach”, „Widzisz mała”, „Kochankowie z ulicy Kamiennej”, „Zabawa w Sielance”, „Wysoki
Sądzie” i inne). Już wtedy mówiła o sobie, że pisze „rymowane reportaże”.
Na pierwszym Festiwalu Polskiej Piosenki w
Opolu w 1963 roku odniosła wielki sukces, otrzymując nagrodę indywidualną za
„Piosenkę o okularnikach” oraz sześć wyróżnień, a w Polskim Radiu prowadziła
zespół pod nazwą Radiowe Studio Piosenki. Tu poznała wielu muzyków i
kompozytorów. W ciągu 7 lat działalności zespół nagrał i przedstawił w
programach Polskiego Radia ponad 500 piosenek, wprowadzając na profesjonalne
estrady późniejsze gwiazdy: Ewę Demarczyk, Marylę Rodowicz, Łucję Prus,
Wojciecha Młynarskiego, zespoły Skaldowie i Alibabki, Marka Grechutę, Tadeusza
Woźniaka, Kazimierza Grześkowiaka.
Równolegle więc do współpracy z Polskim
Radiem Autorka tworzyła sztuki i spektakle z piosenkami dla teatrów i
telewizji. W grudniu 1963 roku razem z kompozytorem Adamem Sławińskim zaczęła
pisać dla Teatru Telewizji cykl programów zatytułowany: „Listy śpiewające”. Te
zdania mogłyby z powodzeniem stanowić motto twórczości Poetki. „Listy
śpiewające” zostały wyróżnione nagrodą prezesa RTV w 1967 roku.
Jej pierwszą sztukę przygotowaną z myślą o
zawodowej scenie „Niech no tylko zakwitną jabłonie” wystawił Teatr Ateneum, z
którym była związana przez wiele następnych lat.
Osiecka była bardzo wszechstronna. Mało kto
wie, że to ona wygrała konkurs ogłoszony przez koncern Coca-cola hasłem:
Coca-cola – to jest to!.
Muzykę do jej piosenek komponowali wybitni
twórcy powojennej muzyki rozrywkowej: Seweryn Krajewski, Adam Sławiński,
Krzysztof Komeda, Andrzej Zieliński, Jacek Mikuła, Katarzyna Gaertner, Zygmunt
Konieczny i wielu innych, a jej teksty zabiegali liczący się w Polsce
piosenkarze i aktorzy.
W 1973 roku ze związku z dziennikarzem
Danielem Passentem urodziła jedyną córkę Agatę.
Uwielbiała pejzaże mazurskie, a pod koniec
życia nadmorskie, bo poświęciła ostatnie lata maleńkiemu teatrzykowi Atelier na
plaży w Sopocie. Spędzała tam wiele czasu. Trawiona chorobą nowotworową zmarła
7 marca 1997 roku.
Kochamy ją za wszystkie 2 tysiące piosenek. Co
tytuł to hit. Miała dar do nietuzinkowych sformułowań, metafor, fraz, które
znają cale pokolenia Polaków.
Małgosia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz